P1140533

' 1. Leki agonistyczne, zwane też niekiedy „czystymi agonistami”, dla których lekiem modelowym jest morfina.

2.    Leki agonistyczne o słabych właściwościach antagonistycznych. Klasycznym przedstawicielem tej grupy jest pentazocyna. W lecznictwie wykorzystywane są właściwości agonistyczne leków tej grupy; są one stosowane jako leki przeciwbólowe.

3.    Leki antagonistyczne o słabych właściwościach agonistycznych. Modelowym lekiem tej grupy jest nalorfina. W lecznictwie wykorzystywane są ich właściwości antagonistyczne: znoszą one objawy przedawkowania (depresję czynności oddechowej) leków 1. grupy, natomiast nie znoszą objawów przedawkowania (większości) leków 2. grupy.

4.    Leki antagonistyczne zwane „czystymi antagonistami", pozbawione działania przeciwbólowego i depresyjnego wpływu na czynność oddechową. Znoszą one objawy przedawkowania zarówno leków grupy 1., jak i 2. Przedstawicielem tych leków jest nalokson.i