24
Metody ekstrakcyjne
Fizyczna ekstrakcja żużlowa stanowi praktyczne zastosowanie prawa Nemsta. Określa ono warunki równowagi na granicy dwóch niemieszaiacych sie ze sobą cieczy, W_ąbu tych cieczach rozpuszcza się trzeci składnik. Jeśli oznaczy się przez: Nai - stężenie składnika A w cieczy 1‘
NA2 - stężenie składnika A w cieczy 2,
to prawo podziału Nernsta mówi, że w warunkach równowagi określonych przez wartośociśnienia i temperatury
gdzie L(m - stala-podziaki.
leżeli zatem na metal, w którym jest rozpuszczana znaczna ilość zanieczyszczenia, zostanie naprowadzony żużel o małej zawartości tego zanieczyszczenia, lecz o dużej jrlplnriśr.i rozpuszczania go. to Zgodnie Z opisanym prawem j-nn i ec^y szczenię będzie -się przemieszczać do żużla, czyli nastąpi rafinacja metalu. Proces ten będzie zachodził aż dn osiągnięcia stanu równowagi. Jeżeli efekt rafinacji będzie zbyt slaby, zabieg należy -powtarzać. Najczęstszym przykładem tego sposobu rafinacji jest, opisane dalej, dyfuzyjne odtlenianie stali. Ogólnie można stwierdzić, że ekstrakcja żużlem jest stosowana do usuwania wszelkich zanieczyszczeń rozpuszczonych w metalu.
Ekstrakcja gazem obojętnym i ekstrakcja próżniowa przebiegają zgodnie z prawem Raoulta. OkreślaTono równowagę pomiędzy stężeniem składnika roztworu a ^iśnieniem cząstkowym tego składnika w gazie sąsiadującym z t\m roztworem^ Jeżeli dla gazu doskonałego i takiego samego roztworu przyjmie się oznaczenia: pA - cząstkowe ciśnienie pary składnika A w gazie,
Pa “ prężność pary czystego składnika,
Na - stężenie składnika A w roztworze (np. wyrażane przez ułamek molowy), to dla stanu równowagi można napisać:
tl
a=NaP«
Gdy-wśmeaie.cząstkowe substancji A w gazie sąsiadującym z ciekłym metalem 2*. jest mniejsze od ciśnienia równowagowego pA, mamy do czynienia ze skłon-, nością do wydzielania się substancji A z cieczy.^lożna zatem napisać, że wydzie-lanie substancji A z metalu (rafinacja) zachodzi wtedy, gdy
Poza omówionym zachwianiem równowagi szybki przebieg rafinacji wymaga zapewnienia dfthrych -warunków transportu zanieczyszczenia przez powierzchnię. rozdzjalucjedzy i gazu. Uzyskuje się to przez:
^^jTiieszaniejr^
- ^zapewnianie jakLnajwiększej powierzchni rozdziału cieczy i gazu. Powierzchnie rozdziału cieczy i gazu może stanowić: swobodna powierzchnia metalu,
Q powierzchnia pęcherzy gazu wprowadzonych do metalu,
^powierzchnia pęcherzy gazu samoczynnie tworzących się w metalu wskutek wydzielania się zanieczyszczenia (jak w wodzie sodowej).
Efekt rafinacvinv można zatem uzvskać-4woma-spes<abami-:
CZ przez przedmuchiwanie metalu gazem obojętnym o małej koncentracji zanieczyszczenia lub
przez przetrzymanie metalu w próżni.
Pęcherze obojętnego gazu rafinującego można wprowadzić do metalu w sposób przedstawiony na rysunku 2.9. Gjiz rafinujący stanowi najp?^ri<4-n7nt lnli.argon. Głowicą lancy rozdrabniającej pęcherze gazu może być (i najczęściej jest) poro* waty materiał ogniotrwały lub specjalne urządzenie mechaniczne napędzane przez wirnik-poruszany przepływającym gazem.
Drugim źródłem gazu rafinującego mosa być rafinatorY_musujące. Rozkładają sie one na sklltpk kontaktu z ciekłym metalem i wvd zLeiąją nieaktywny .gaz rafinii -jącyJRafmatory te zanurza się za pomocą dzwonu w sposób pokazany na rysunku 2.10.^Substancją rafinująca są najczęściej węglany wydzielające dwutlenek węgla zgedak-Łieakcjąt-
Powstały tlenek metalu musi być zdolny do przechodzenia do żużla, w przeciwnym razie zanieczyszczałby on metal.
Rys. 2.9. Przedmuchiwanie metalu gazem: l - lanca, 2 - metal, 3 - pęcherze gazu, 4 - głowica lancy rozdrabniająca pęcherze, 5 - tygiel, 6 - obudowa pieca
Rys. 2.10. Rafinacja metalu za pomocą rafina-tora musującego: 1 - dzwon, 2 - rafinator musujący, 3 - pęcherze gazu rafinującego, 4 - metal, 5 - tygiel, 6 - obudowa pieca
Rafinacja próżniowa polega na zmniejszeniu stężenia zanieczyszczeńia w fazie gazowej sasiadpiacei z metalem przez-ohniżenie iei ciśnienia. Zgodnie z prawem łiąoulta w ten sposób można doprowadzić do przesycenia metalu zanieczyszczę-