mmcz3

zbawmy ciała Laurence Ołtmr. który r»e ma hi mc do roboty poza zarabianiem pieniędzy. Do tei zgryźliwej uwagi dodał me mniej uszczypliwe pytanie . czy bez Ciifła ttumy ttoczyfyby się. aby zobaczyć pozostałe na scenie makiety, lasery i hologramy?...

Przytoczyłam tę opinię, gdyż sadzę, ze jest w nie) wiele raqi. chociaż spłyca i upraszcza istotę głębszego ziawiska, jakim jest ewolucja teatru muzycznego, a konkretnie tego współczesnej postaci -musicalu. Ponadto, jeżeli juz przypisuje się sukces spektaklu wielkim nazwi skom. to należy do nich dodać nazwisko kompozytora i autora koncepcji całego przedsięwzięcia. Jest mm Dave Clark, lider legendarnego juz dzisiaj zespołu The Dave Clark Five, niezwykle popularnego w pierwszei połowie lat 60 Piątka Oave a Clarka jako właściwie pierwsza z grup brytyjskich - jeszcze przed Beatlesami -podbiła rynek amerykański, jeżdżąc tam sześciokrotnie na tournóe. za każdym razem z ogromnym powodzeniem Pierwszy ich album Glad Aft Over został wydany w nakładzie 2.5-rmliona egzemplarzy. autorem prawie wszystkich przebojów był Dave Clark W ciągu dwudziestu kilku minionych lat zanotował on na swym konc-e wiele sukcesów, był pierwszym w Wielkiej Brytami samodzielnym producentem płyt, współautorem niezwykle popularnego muzycznego programu ■ telewizyjnego „Ready Steady Go!", w 1979 roku wydał album z dawnymi przebojami Twenty Five Tbumping Great Hits, który oirzymał Srebrną, Złota i Platynowa I Płytę, zanim ukazał s»ę w sprzedaży W 1986 roku Dave Clark ponownie wrócił do stuoia aby nagrać album Time. będący pierwotną koncepcją muscalu Po . tym nagramu, w którym obok Cliha Richarda i laurence a 0^!nnera w/ięli udział m in Freddie Mercury, Julian Lennon i Stev>e Wonder, Dave Clark doszedł do wniosku, że nadszedł czas aby... coś nowego i ekscytującego zdarzyło się w teatrze

Ale Time. mimo tak wybitnego nazwiska twórcy, nie jest. jak już wspominałam. musicalem wielkich muzycznych przebojów, me ma tez interesującej choreografii, bo orawdziwego.lanca i ruchu scenicznego, wymagającego od artystów solidnego przygotowania baletowego. jest tutaj niewiele Posiada natomiast niezwykle pomysłową scenografię, bar dzo sprawną lezysenę, co mimo dobrai ale me wybitnej muzyki, wątłego, chociaż pomysłowego libretta sprawiło, że cały spektakl start się iednym z największych przebojów teatru muzycznego w bieżącym roku. Bo Time to jedna z nąno-wszych produkqi londyńskiego West Endu (premiera 9 kwietnia 1966 r.), ale

koleina z kategorii tzw musicalu .high-tech". w którym najnowsze zdobycze techniki umiejętnie wykorzystane przez twórców spektaklu, stają sie rownorzęd nym partnerem innych elementów skta dających się tradycyjnie na dobry musical. Muzyka, libretto, nazwiska gwiazd, choreografia i stoiace na wysokim pozio-mie wykonawstwo.to podstawowe atrybuty liczącego się teatru muzycznego - le-laz do'ączyła do nich technika, która tra oycyiny mus*cal p'zeksziałcrta w nowo czesne widowisko muzyczne, a do grona twórców dołączyli reżyser i scenograf Nve jest więc chyba kwestią przypadku to. ze wymyślny kształt sceniczny dla Time i dla wcześniejszego o dwa lata Starlight Expressu opracował ten sam człowiek - John Nap*er Starlight Ex-press grany codziennie przy kompletach widzów od marca 1984 roku jesi również musicalem high-tecb". a właściwie wcześniejszą jego formą rozwiniętą w petm w Time Ale to już jest inna historia

c.dn.

EWA MARCZYŃSKA