Nadolski6

ty przypadkowo w Sandomierzu hełm ze zdobiącą go koroną, łączony z dużym prawdopodobieństwem z osobą Kazimierza Wielkiego.

Ikonografię reprezentuje na naszym gruncie przede wszystkim znakomita rzeźba nagrobna, skupiająca się początkowo głównie na Śląsku i ukazująca zrazu (do pocz. w. XIV) postacie książąt-ryccrzy okrytych zbroją kolczą tradycyjnego typu. Niebawem jednak na sarkofagach Piastów śląskich zaczynają się stopniowo pojawiać elementy coraz to bardziej udoskonalonej zbroi płytowej, pozwalając nam na szczegółowe śledzenie ewolucji uzbrojenia ochronnego w tym przełomowym okresie. W ciągu XIV' w. do serii śląskiej dołączają się rzeźby nagrobne z innych dzielnic Polski. Na pierwszy plan wysuwa się tutaj Kraków, zwłaszcza zc swymi wspaniałymi sarkofagami królewskimi, ustawionymi v\ wawelskiej katedrze.

Oczywiście gromadząc źródła ikonograficzne, informujące o uzbrojeniu XIV —XV w., nic możemy ograniczać się do nagrobków. Ważnych danych dostarczają także wszelkie inne zabytki rzeźby architektonicznej i sakralnej, nie wyłączając oczywiście arcydzieł Wita Stwosza. Nie mniej istotne są też zabytki malarstwa miniaturowego, ściennego, a w XV w. głównie tablicowego. Na to właśnie stulecie przypada przecież w Polsce okres wspaniałego rozkwitu późnogo tytki ej sztuki malarskiej. Twórczość artystów sprzed półtysiąca lat przekazała nam nie tylko portretowe podobizny konkretnych, historycznych osobistości, lecz również wyobrażenia rycerskich patronów, świętych Jerzych, Michałów, Florianów w niezliczonych wcieleniach ukazujących z reguły najdoskonalsze i najbardziej modne aktualnie osiągnięcia w zakresie uzbrojenia i ubioru wojennego.

Dochodzą źródła pisane, coraz bogatsze w miarę postępu czasu. Dla przykładu przypominamy tylko te szczególnie dla nas cenne,

88