NAUCZYCIELU GDZIE MIESZKASZ 02

Jan Chrzciciel (do swoich uczniów):

Zawsze wiedziałem, że musi przyjść dzień, kiedy się rozstaniemy. Bóg mnie powołał, abym Jezusowi przygotował drogę.

Uczeń 2 (do Jana): A co będzie z tobą?

Jan Chrzciciel (do uczniów): Potrzeba, aby Jezus wzrastał, a ja się umniejszał. To On jest Mesjaszem, Barankiem Bożym, który zbawi świat. Idźcie za Nim, a o mnie się więcej nie martwcie.

Uczeń I: Ale my nawet nie wiemy, gdzie On mieszka.

Jan Chrzciciel: Idźcie i zapytajcie Go.

Uczniowie podchodzą do Jezusa.

Uczeń I (do Jezusa): Nauczycielu, gdzie mieszkasz?

Jezus (z uśmiechem): Chodźcie, a zobaczycie.

Jezus i dwaj uczniowie podchodzą do chłopca i dziewczynki z małym dzieckiem (obraz rodziny). Jezus pokazuje na nich i mówi do uczniów:

- Tu mieszkam, w tej kochającej się rodzinie. Mieszkam w nich i sprawiam, że ich miłość jest coraz

Następnie podchodzi do osoby wyglądającej jak żebrak. Wskazuje na nią i mówi:

-    W niej (w nim) też mieszkam, chociaż wielu ludziom wydaje się to dziwne. Mieszkam w niej i wołam w kierunku przechodzących ludzi, aby pomogli.

Potem podchodzi do dziewczynki, która stoi smutna, ze skakanką w ręce. Pokazuje na nią i mówi do uczniów:

-    W niej też mieszkam i razem z nią czekam na przyjaciółkę.

Potem Jezus z uczniami podchodzi w kierunku tabernakulum. Wskazuje na nie i mówi:

-    Tu też zawsze jestem i czekam na wszystkich ludzi, żeby chociaż na chwilę przyszli ze Mną porozmawiać. Zrozumieliście już, gdzie mieszkam?

Uczeń 2: O tak, teraz wiemy, gdzie mieszkasz.

Jezus: A czy chcecie zamieszkać razem ze Mną i służyć wszystkim ludziom?

Uczeń 1: Pójdziemy za Tobą, Panie.

o. Rafał Solka SVD