Obraz9 5

mi, przyzwyczajeniami, preferując właściwy dla siebie styl życia. Holist podejście do osoby oznacza rozumienie i traktowanie ludzi w kontek kultury, rodziny i ich społeczności. Dlatego respektujemy kulturowe i kowania sposobów chorowania i leczenia, dostrzegając zasadność włą« rodziny i społeczności do procesu opiekuńczo-terapeutycznego.

3.    Każdy człowiek odpowiedzialny jest za stan swojego zdrowia. Waż kształtowanie aktywności i przygotowanie każdego do samodzielności powiedział ności za własne zdrowie.

4.    Istotnym elementem opieki jest pomaganie człowiekowi w zrozumień' bic, kształtowaniu umiejętności mobilizowania sil wewnętrznych po tj radzić sobie z własnymi problemami.

5.    Szczególnie ważnym aspektem opieki są działania promujące zd¹ i działania profilaktyczne.

6.    Opieka może okazać się nieskuteczna, jeżeli będzie dotyczyć poiu^ człowiekowi w rozwiązaniu tylko jednego, wycinkowego problemu.

7.    Opieka powinna być organizowana zgodnie z założeniami opieki zer wej świadczonej przez jednozawodowy albo wielozawodowy zespół kuńczy.

8.    W opiece ważna jest relacja między biorcą i dawcą opieki. Za szcze istotny uważany jest kontakt fizyczny, z tego względu podkreśla sie nie dotyku w działaniach opiekuńczych.

9.    Choroba to niepodzielna i odrębna jakość patologiczna. Choruje' jako całość. Rzutuje to na jego interakcję ze środowiskiem i najbf otoczeniem. Ważne jest uświadomienie pacjentowi, że jego problemy wotne to nie jest coś, co nagle się przydarzyło, a problemy zc zdrowie ją wiele wspólnego z tym, jaki jest jego stosunek do świata i w artości, bę postrzega się niejednokrotnie jako reakcję na zmianę losu, doznf niepowodzenia i nieszczęścia. Dlatego należy dopasować sposób U do indywidualnych potrzeb każdego pacjenta, uznając wyjątkowość pacjenta przy zwyczajności przeżywanej przez niego choroby.

10.    Podejście holistyczne uwzględnia te wszystkie metody terapeutycznej mobilizują wewnętrzne siły i zdolność organizmu człowieka do samol

11.    Ważna jest świadomość i wiedza profesjonalistów, że podopieczny ma rzystać z metod i technik medycyny niekonwencjonalnej, różnych met pii (np. muzykoterapii, akupunktury), technik medytacyjnych, diety i n wencjonalnych metod diagnostycznych (np. wykorzystywania hole map przedstawiających funkcje różnych narządów ludzkiego ciała, infl zawartych w tęczówce). Wynika to zc świadomości jatrogennych koitsc cji stosowania inwazyjnych metod diagnostycznych i terapeutycznych.

12.    W planowaniu opieki nad pacjentem należy uwzględnić wszystkie jej e ty, w tym udział opieki profesjonalnej, opieki nieprofesjonalnej i saitt

13.    Medycyna holistyczna kładzie szczególny nacisk na przygotowanie I samoopieki, troszczenia się o siebie, radzenia sobie z własnymi próbie, zrozumienia siebie. Profesjonaliści opieki powinni być dla pacjenta wszystkim źródłem wiedzy.

14.    W określaniu pojęcia „dobra opieka” zakłada się, że polega ona nff stwarzaniu warunków do narodzin, chorowania i umierania w domowym (chociaż pod opieką profesjonalistów). Zachęca się j

fcwkńw rodziny do uczestniczenia w opiece nad pacjentem, również nad przebywającym w szpitalu i zakładzie opiekuńczym.

P^^ka w myśl założeń holizmu to pomaganie człowiekowi we wszystkich ob-

15. Op^lc , • ożycia i wszechstronna pomoc ukierunkowana na wszystkie jego ^blertn' przy rozumieniu istoty i wieloaspektowości przyczyn każdego z nich.

Podmiot opieki

H listyczne postrzeganie podmiotu opieki to podejście skoncentrowane na Hj*. ,Jn_ające, że człowiek stanowi nicpowiarzalną całość, naturalny system ży-?^soDwg ^/echświecie stanowiącym całość. Oznacza to jednak coś więcej, niż że ^J tanowi kompozycję połączonych ze sobą części. W tym ujęciu należy widzieć człowieka w inny sposób, niż uczyła nas dotychczasowa praktyka i wiedza przyswajana na zajęciach z anatomii, fizjologii, patologii.

Człowiek to nie tylko jednolita całość połączonych tkanek, komórek, układów i narządów; ale zintegrowane funkcjonowanie różnorodnych aspektów jego całości w czasie i przestrzeni (Engel, w: Wiener, 1996). Każdy człowiek ma jakąś swoistą harmonię i szczególną strukturę wynikającą z niepowtarzalnej integracji jego osoby. Przyjmuje się, że człowiek funkcjonuje na kilku poziomach, np. fizycznym, psychicznym i duchowym. Bardzo poważnie traktuje się wpływ czynników psychicznych i społecznych na zdrowie. Z tego względu sugeruje się, żc w wiciu sytuacjach lekiem na fizyczne dolegliwości są metody medycyny niekonwencjonalnej i zmiana postawy pacjenta wobec innych ludzi (Sheridan i Radmacher, 1998).

Skuteczność opieki i pomagania zależy więc od umiejętności znalezienia tego „czegoś", co spowodowało zburzenie wewnętrznej harmonii i struktury swoistej dla podopiecznego i co powoduje, że człowiek powinien być otoczony opieką.

Zadania sprawdzające

¹' ^Wy,aśnil' i³* rozumiesz pojęcia: .opieka profesjonalna', .opieka nieprofesjonalna'.

Określ relacje między pielęgnowaniem a opieką profesionalną i opieką nieprofesjonalną.

■    Przedstaw ogólne założenia opieki holistycznej.

■    Jak postrzegany jest podmiot (pacjent) w opiece realizowanei zgodnie z założeniami upieKj holistycznej

5 Wvm

y* !^rarunła decydujące o określeniu profesjonalnego pielęgnowania mianem pielęgno-

_ ^w*^1ła holistycznego.

^ Wyjaśnij pojęcie zespól opiekuńczy.

(nTnad^{fM7e<lstawicieli} zawodów, którzy mogą tworzyć wielozawodowy zespól opiekuńczy

,—,--------—_— chirurgicznego).

i istotę pracy zespołowe) w zespole opiekuńczo-terapeutycznym

^w<Mcm Py^Htem niepełnosprawnym przebywającym w szpitalu: niedowidzącym, z niedo-°"Czyn dolnych, pacjentem oddziału chirurgicznej

155