Obraz7 2

154 W. Kotarba

Licencja przymusowa może być przeniesiona tylko łącznie z przedsiębiorstwem. Na wniosek zainteresowanego licencja przymusowa oraz licencja wzajemna podlegają wpisowi do rejestru patentowego.

6.3. Przeniesienie praw

Problematyka przeniesienia praw nie dotyczy tylko praw nabytych, ale także praw do uzyskania praw. Przeniesienie odnosi się więc do:

-    prawa do prawa wyłącznego,

-    prawa do pierwszeństwa do prawa wyłącznego,

-    prawa z prawa wyłącznego,

-    prawa z rejestracji oznaczenia geograficznego.

Wymienione prawa są zbywalne i podlegają dziedziczeniu. Ich przeniesienie musi być dokonane, pod rygorem nieważności, w drodze umowy pisemnej. Prawo do prawa wyłącznego w przypadku rozwiązań powstaje z chwilą ich dokonania.

Nabywca autorskich praw majątkowych może je odsprzedać wyłącznie wówczas, jeśli w umowie nie zastrzeżono inaczej. Przeniesienie praw dotyczy wyłącznie pól eksploatacji wymienionych w umowie. Za nieważną uznana będzie umowa obejmująca wszystkie utwory istniejące, bądź te, które mają powstać w przyszłości. Umowa może dotyczyć ponadto wyłącznie pól eksploatacji znanych w chwili jej zawarcia. Dla ważności umowy o przeniesienie udziału we wspólnym prawie ochronnym na znak towarowy potrzebna jest zgoda wszystkich współuprawnionych. Przeniesienie prawa do wspólnego prawa ochronnego na znak towarowy może nastąpić tylko wtedy, gdy nie zachodzi możliwość wprowadzenia odbiorców w błąd, co do pochodzenia towarów, ich jakości lub innych istotnych cech.

Twórca (właściciel) rozwiązania uprawniony do uzyskania prawa wyłącznego, jeśli sam nie zamierza korzystać z tego rozwiązania, może je udostępnić innej osobie na dwa różne sposoby. Pierwszy to przeniesienie prawa (sprzedaż), drugi to przekazanie rozwiązania (wynalazek, wzór użytkowy i przemysłowy) do korzystania przez dowolnie wybranego przedsiębiorcę. Do przekazania rozwiązania do korzystania nie jest wystarczające jedynie przesłanie tego rozwiązania przedsiębiorcy. Warunkiem jest tu przyjęcie tego rozwiązania przez przedsiębiorcę do wykorzystania i zawiadomienie o tym twórcy w terminie miesiąca od daty zgłoszenia, chyba że strony zgodnie ustalą inny termin, np. wówczas, gdy potrzebny jest dłuższy czas na przeprowadzenie testów, badań itp. Przejście prawa do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji na przedsiębiorcę następuje z dniem zgłoszenia rozwiązania przedsiębiorcy.

Zarówno przeniesienie prawa, jak i przekazanie rozwiązania, mają ten sam skutek - prawo będzie należało do innej osoby (zwykle przedsiębiorcy). Różnica polega tu jednak na sposobie rozliczenia należności za „oddanie” rozwiązania. W przypadku przeniesienia prawa mowa jest o zapłacie, natomiast w przypadku przekazania rozwiązania mowa jest o wynagrodzeniu.

Zbywca prawa do prawa wyłącznego w zasadzie nie może odpowiadać za istniejące ryzyko ewentualnej odmowy udzielenia przez Urząd Patentowy tego prawa, chyba, że wiedział o konkretnej przeszkodzie i ją przed nabywcą zataił, a także, jeżeli wprawdzie nie wiedział o takiej przeszkodzie, a wiedzieć powinien.

Przeniesienie prawa do prawa ochronnego na znak towarowy nie jest przedmiotem szczegółowych regulacji w ustawie. Oznacza to, że w zasadzie możliwe jest swobodne przenoszenie tych praw. Urząd Patentowy dopiero na etapie rozpatrywania zgłoszenia dokonanego przez nowego (nowych) uprawnionego, bada możliwość udzielenia ochrony. Wydaje się jednak godnym polecenia, aby podmioty, które zamierzają porozumieć się w sprawie przeniesienia praw do prawa wyłącznego na znak towarowy, zwracały uwagę szczególnie na to, czy przeniesienie tych praw nie spowoduje wprowadzenia odbiorców w błąd, co do pochodzenia towarów, ich jakości lub innych istotnych cech. Dotyczy to także sytuacji przenoszenia praw w odniesieniu do niektórych towarów, dla których znak ma być zarejestrowany.

Prawo do pierwszeństwa może dotyczyć wynalazków, wzorów i znaków towarowych. Nie dotyczy topografii układów scalonych, gdzie pojęcie pierwszeństwa do wyłączności nie ma zastosowania. Wynika to ze specyfiki ochrony tych przedmiotów polegającej na odmiennym traktowaniu praw do zarejestrowanej topografii. Uprawniony nie może dochodzić swoich praw w odniesieniu do innej identycznej topografii, jeżeli została ona stworzona niezależnie przez osobę trzecią. Pierwszeń-