Obraz5 3

■

11. Podniesieniu temperatury ciała o 1 °C odpowiada przyspieszenie tętna o:

a)    5-10uderzeiVmin

b)    10-15 uderzeiVmin

c)    15-20uderzerVmin

d)    10-20uderzeiVmin

Zadania do samodzielnego wykonania

1.    Tętno mierzymy opuszkami palców: wskaziciela, środkowego i obrączkowego, a nigdy kciukiem. Zastanów się, dlaczego ta zasada powinna być przestrzegana. Zapytaj o to pielęgniarkę pracującą na oddziale, na którym odbywasz zajęcia praktyczne, lub wiadomości na ten temat poszukaj w dostępnej literaturze.

2.    Korzystając z procedury pomiaru i obserwacji tętna zbadaj u dowolnie wybranej osoby tętno, dokonując pomiaru na wszystkich dostępnych tętnicach. Określ cechy badanego tętna.

3.    Dokonaj pomiaru oddechów u pacjenta dorosłego, określ częstość oddechów, rytm oddechowy.

4.    W czasie odbywania ćwiczeń w pracowni pielęgniarstwa wykonaj u koleżanki pomiar ciśnienia tętniczego krwi wykorzystując różnego typu aparaty do pomiaru ciśnienia.

5.    W czasie odbywania zajęć praktycznych na oddziale pediatrycznym wykonaj kilkakrotnie pomiar ciśnienia u dziecka, zapisz uzyskane wyniki w dokumentacji pacjenta.

i»

6.    Spróbuj dokonać pomiaru ciśnienia tętniczego u samej siebie Czy jest to możliwe? Zastanów się, w jaki sposób nauczysz pacjenta wykonywania pomiaru?

7.    Wykonaj pomiar temperatury w dole pachowym u pacjenta dorosłego

8.    Przygotui wskazówki dla matki dotyczące pomiaru temperatury u dziecka w warunkach domowych.

9.    Przygotui zestaw pytań, które zadasz pacjentowi w celu oceny stanu świadomości pod względem jakościowym.

10.    Oceń stan świadomości pacjenta posługując się skalą Glasgow.

Literatura

HuherA., Karasek-Krrutzinger B.Jobin-Howaltl U.; Kompendium pielęgniarstwa. Wyd. Lek. PZW1, Warszawa 1995.

Kbrschnick O.'. Pielęgniarstwo. Wytl. Mcd. Urban & Partner, Wrocław 1997.

Wohnku SPielęgniarstwo ogólne. PZWL, Warszawa 1986.

ZahmdniczekK. (red.): Pielęgniarstwo. Wyd. Lek. PZWI, Warszawa 2004.

6.5

Ocena stanu ogólnego

Ewa Łoś

6.5.1

Zakres oceny, stosowane metody

Na stan ogólny pacjenta składają się stan fizyczny i stan psychiczny.

Ocena stanu ogólnego jest niezbędna do podejmowania celowych i planowych działań, mających przyczynić się do utrzymania bądź zmiany dotychczasowego stanu pacjenta.

W celu dokonania oceny stanu ogólnego niezbędne jest gromadzenie danych

0    pacjencie. Liczba i zakres danych zależą od tego, w jakim stopniu pielęgniarce udało się poznać pacjenta. Pielęgniarka powinna gromadzić tylko takie dane, które potrafi zinterpretować i na których podstawie możliwe będzie określenie stanu pacjenta. W ocenie sfery biologicznej powinny znaleźć się informacje o stanie podstawowych układów, tj. nerwowego, sercowo-naczyniowego, kostno-stawowo-mię-śniowego, zmysłów i powłoki wspólnej (skóry).

Do oceny sfery psychicznej niezbędne jest gromadzenie danych, które pozwolą na określenie możliwości umysłowych pacjenta, orientacji co do własnej osoby

1    najbliższego otoczenia, stosunku do sytuacji, w jakiej się znajduje, znaczenia dla pacjenta zmian w funkcjonowaniu własnego organizmu, sposobów reagowania w danej sytuacji zdrowotnej i opiekuńczej.

Źródłem danych niezbędnych do oceny stanu jest pacjent, jego rodzina, inne osoby bliskie.

Metody pozyskiwania danych przydatnych do oceny to: obserwacja, wywiad, pomiar, analiza dokumentów pacjenta.

6.5.1.1

Ocena masy ciała i wzrostu

Ocena masy ciała

Masę ciała ustała się u lekko ubranego pacjenta będącego na czczo, rano, po opróżnieniu pęcherza moczowego. Pomiar masy ciała wykonuje się u każdego pacjenta przy' przyjęciu do szpitala lub z określoną częstotliwością wynikającą z istoty choroby (na zlecenie lekarza) lub stanu, np.: w niewydolności krążenia, w niewydolności nerek, do oceny prawidłowej masy pacjenta. Wartość masy ciała wpisuje się do dokumentacji choroby — karty gorączkowej, historii choroby, historii pielęgnowania książeczki zdrowia.