Obraz (135)

Warszawa, grudzień 2010 r.

Karol Lasocki

Przyczyny i perspektywy rozwoju energetyki wiatrowej

Zwiększająca się świadomość ekologiczna społeczeństw sprawiła, że źródła energii oparte o odnawialne zasoby środowiska stały się pełnoprawnym uczestnikiem sektora energetycznego. Rozwój źródeł odnawialnych na początku XXI wieku porównać można z rozwojem energetyki atomowej zapoczątkowanym w latach 70. XX wieku.¹ Można zresztą przypuszczać, że sektor dopiero na dobre nabiera rozpędu. W skali światowej prognozy do roku 2030 zakładają wzrósł generacji wiatrowej i słonecznej w tempie 10% rocznie.² O przyczynach rozwoju energetyki odnawialnej trzeba mówić w kontekście wielu nakładających się na siebie zjawisk. Pierwszy pokaźny impuls do tworzenia systemów wsparcia alternatywnych źródeł energii nadany został w związku z kryzysem paliwowym lat 1973-1974 i 1979-1980. Kryzys ten dał impuls nie tylko do rozwoju energetyki nuklearnej - jak we Francji - ale też, w krajach takich jak Dania, do rozwoju energetyki wiatrowej.³ Z kolei obecnie rozwojowi OZE sprzyja już w większym stopniu powszechna w skali światowej i znajdująca odzwierciedlenie np. w Protokole z Kioto do Ramowej Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu, świadomość potrzeby ochrony środowiska przed emisjami oraz możliwymi niekorzystnymi zmianami klimatycznymi powodowanymi przez człowieka.⁴ Potrzeby te znajdują wyraz na gruncie ustawy Prawo energetyczne już w art. 1 ust. 2, który wśród celów ustawy wymienia m.in. tworzenie warunków do zrównoważonego rozwoju kraju, oszczędnego i racjonalnego użytkowania paliw i energii, uwzględniania wymogów ochrony środowiska i zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych.

Energetyka odnawialna odpowiada na najważniejsze wyzwania stojące przed całą polską energetyką. Celem dla Polski zgodnie z ratyfikowanym w 2002 r. Protokołem z Kioto, jest uzyskanie 6-procentowej redukcji emisji C0₂ w latach 2008-2012, w stosunku do 1988 r. Cele te określa także dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w UE oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE. Ponadto, od dnia 1 stycznia 2008 r. Polska zobowiązana jest do przestrzegania standardów emisji wynikających z dyrektywy 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych źródeł spalania paliw (dalej „Dyrektywa LCP”) oraz pułapów zapisanych w Traktacie o Przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. Celem Dyrektywy LCP jest ograniczenie emisji S0₂, NO, i pyłu ze źródeł wytwarzania energii.⁵ Elektrownie wiatrowe nie emitują ani C0₂ ani powyższych zanieczyszczeń, zastępując jednocześnie emisyjne źródła w ich funkcji.

1

   Źródło: Nuclear Power Association, www.world-nuclear.org/info/inf40.htm.

2

   Prognoza ExxonMobil. Warto zwrócić uwagę, że motorem rozwoju zielonej energetyki mogą być w coraz większym stopniu Chiny. Władze Chińskiej Republiki Ludowej ogłosiły w 2005 r., że wydadzą w ciągu najbliższych 15 lat, 150 miliardów USD na rozwój energetyki odnawialnej - „China, India and the United States. Competition for Energy Resources”, The Emirates Center for Strategie Studies and Research, Abu Dhabi 2008, s.40-41.

3

^!    Na koniec 2008 r. łączna moc farm wiatrowych na świecie szacowana była na 121 GW, co oznacza ponad 20-krotny przyrost od

1996 r. - dane European Wind Energy Association, Wind Energy Statistics, s. 1. Obrazowo, oznacza to 60.500 dużych siłowni wiatrowych o mocy 2 MW każda.

4

   P. Merlin „Energie et environnement", La Documentation franęaise, Paris 2008, s.l 1.

5

Dyrektywa LCP wdrożona została rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji (Dz. U. Nr 260, poz. 2181 oraz z 2006 r. Nr 17, poz. 140). Informacje na podstawie obwieszczenia Ministra Gospodarki z dnia 14 sierpnia 2009 r. w sprawie sprawozdania z wyników nadzoru nad bezpieczeństwem zaopatrzenia w energię elektryczną (M.P. z 4 września 2009 r. nr 56 poz. 771), pkt 5.