Obraz (15) 2

izochoryczna, izotermiczna i adiabatyczna. Dla gazów doskonałych wymienione przemiany charakterystyczne stanowią szczególne przypadki przemiany polit-ropowej.

6.4.2. Przemiana izochoryczna

Jest to taka przemiana, podczas której objętość właściwa czynnika (gazu) jest slab (r=*coost). Stah jest więc także objętość całkowita czynnika (K=coost).

Krzywa przemiany izochorycznej nazywa się izochorą. Graficznie przemianę tę we współrzędnych p- V przedstawia rys. 6Aa. Na wykresie p- V izochorą jest odcinkiem linii prostej prostopadłej do osi P. a jej równanie ma postać P—const.

Praca bezwzględna tej przemiany jest równa zeru (£,,_₂ — 0), natomiast praca techniczna wynosi

(642)

Kyi 6.4. Piirman i/ochory-«tw; o) w likbd/ic p V. 6) w układne T s [10]

Gdy przemianie tej podlega gaz doskonały lub półdoskonały spełnione są: prawo Charlcsa oraz wzory 6.19 i 6.20.

Na wykresie ciepła (w układzie T s) przemianę izochoryczną przedstawia krzywa logarytmiczna (rys. 6.4A). Połę pod krzywą przemiany (!-2) odpowiada ilości ciepła wymienionego między czynnikiem a otoczeniem. Jednocześnie odpowiada ono przyrostowi energii wewnętrznej czynnika między stanem / i 2. Oznacza to. że całe ciepło dostarczone podczas tej przemiany jest zużyte na zwiększenie energii zewnętrznej gazu

ę,_₂**du + /_l_₂-4«-H_ł u,-e_K(r₂-T,)    (643)

Wzór ten odnosi się do jednostki masy. dlatego pracę, ciepło, energię wewnętrzną oznaczono małymi literami (/. </. u).

118