Obraz (17)

nych aspektów naszej osobowości możliwe jest jedynie wtedy, gdy dokona się wewnętrznej eliminacji własnych dążności aspołecznych i destrukcyjnych. Drugi wątek to przekonanie, że niepodobna tego"' osiągnąć przed zdobyciem pełnej dojrzałości, którą symbolizuje tu wydanie przez bohaterkę dziecka na świat i rozwinięcie postaw macierzyńskich. Opowieść nawiązuje ponadto do dwu wielkich przełomów życiowych, jakimi są opuszczenie domu rodzicielskiego i założenie własnej rodziny. Są to dwa momenty w życiu, kiedy jesteśmy najbardziej podatni na dezintegrację, ponieważ musimy porzucić dawny sposób życia, a nowego jeszcze nie zdołaliśmy wypracować. W omawianej baśni w pierwszym z tych życiowych punktów zwrotnych integrację traci na pewien czas braciszek, w drugim — siostrzyczka.

W baśni nie ukazuje się nigdy szczegółów ewolucji wewnętrznej, ale przedstawia jej sedno: to, co nas zba-. wia jako istoty ludzkie i przywraca naszemu człowieczeństwu, kryje się w trosce o istoty, które kochamy, u,Królowa, pojawiając się w nocy, nie szuka zaspokojenia własnych potrzeb, ale troszczy się o dziecko i sar-niątko, które są od niej zależne. Pokazuje to, że pomyślnie przeszła wewnętrzną przemianę, jaka jest konieczna, aby żona stać się mogła matką, i że w ten sposób narodziła się na nowo, do egzystencji wyższego rodzaju. Kontrast zachodzący między łatwością, z jaką braciszek ulega impulsom popędowym a troską siostrzyczki — motywowaną przez ego i superego — o tych, wobec których ma zobowiązania, pokazuje jasno, na czym polega walka o integrację i odnoszone w tej walce zwycięstwo.