Obraz (23)

czyk rzekł do matki: „Droga matko, jak mogę przykryć twarz swemu ojcu, skoro nie mam ojca na tym świecie? Modląc się, usłyszałem, że mój ojciec jest w niebiesiech i że jest nim dobry Bóg. Jak miałbym znać tego dzikiego męża? On nie jest mym ojcem”. Kiedy król to usłyszał, powstał i spytał, kim oni są. A wtedy dziewczynka bez rąk odparła: „Jestem twą żoną, a to jest twój syn, Królestwo Boleści”. Król spostrzegł, że kobieta ma zdrowe ręce i przemówił: „Zona ma miała ręce ze srebra”. A ona odpowiedziała: „Dobry Bóg sprawił, że odrosły mi ręce”. Wówczas anioł wszedł do izby, przyniósł srebrne ręce i pokazał je królowi. Dopiero wtedy król uwierzył, że jest to jego umiłowana żona i jego syn umiłowany, pocałował ich, uradował się i rzekł: „Kamień spadł mi z serca”.

Anioł spędził z nimi jeszcze chwilę, po czym udali się do domu, do starej królowej matki. Wielka radość zapanowała wszędzie, król i królowa odbyli ponownie zaślubiny i żyli w pokoju aż do końca swych dni.

Rozwój

wewnętrznej słabej dziewczynki w wewnętrzną silną kobietę

praktyki z pacjentami i rozmów z przyjaciółmi wiem, że

konfrontacja z własnym cieniem wymaga ogromnej cierpliwości. Cień indywidualny - niezależnie od tego, czy chodzi tu 0 mężczyznę, czy o kobietę - to pierwsza poważna przeszkoda, jaką musi pokonać człowiek dążący do odkrycia swego świata wewnętrznego. Chcę tu jednak zaznaczyć, że każdy ma prawo przerwać te poszukiwania w dowolnym momencie. Te szkoły lerapii, które twierdzą, że zdrowy jest tylko ktoś, kto poddał się procesowi uważanemu przez nie za jedynie słuszny, są w błędzie. Psychicznie zdrowa jest tylko ta osoba, które sama wybrała właściwą sobie drogę życia. To, czy odpowiada ona jakiejś teorii, czy nie, jest kwestią absolutnie drugorzędną.

Skoro już zdecydowałyście się podążać za mną aż do tego miejsca, wykonajcie następny krok. Musicie jednak wiedzieć, że nic będzie to proste. Jeśli w miarę lektury tego rozdziału stwierdzicie, że nie macie ochoty dalej czytać, przerwijcie i przejdźcie do następnego rozdziału, wyrzućcie tę książkę do śmieci albo podarujcie ją komuś, kto - jak sądzicie - może jej potrzebować.

49