Opieka nad chorym z guzem mózgu

sto przebiegające ze znacznym wzrostem temperatury (uszkodzenie ośrodka ter-moregulacji), poza ryzykiem uszkodzenia ciała powoduje znaczne straty energetyczne prowadzące do dużej utraty ciężaru ciała, a nawet wyniszczenia. Obecnie dzięki wielu środkom powodującym zahamowanie nadmiernej reakcji chorego udaje się tę fazę choroby znacznie złagodzić. Klasycznym lekiem jest wymyślona w latach 60. ubiegłego wieku tzw. mieszanka lityczna, składająca się z dolar-ganu (łagodzi bodźce bólowe) oraz fenaktilu i diferganu (działają uspokajająco -sedatywnie).

Przez wiele lat w postępowaniu z chorym z urazowym uszkodzeniem mózgu panowała zasada powstrzymywania się od podawania leków przeciwbólowych i sedatywnych jako przytłumiających świadomość pacjenta, gdyż ocena tej świadomości i jej zmian była jedynym źródłem informacji o stanie ośrodkowego układu nerwowego. Dziś możemy i musimy ufać wykonywanym badaniom obrazowym. Pozwala to na wcześniejsze wkraczanie z lekami przeciwbólowymi i uspokajającymi. Jeśli chory ze względu na znaczne pobudzenie wymaga przyjmowania dużej ilości takich leków albo jest pod wpływem alkoholu, powinien być monitorowany zwłaszcza w zakresie wydolności oddechowej.

U chorych pourazowych często trzeba stosować czynności zapewniające właściwe oddychanie, jak również skuteczną profilaktykę odleżyn.

Wa, nviu elementem terapii chorego po urazie głowy jest współpraca z rodzina ' Imicr." lej In i, leli wa/m\ że chorzy z urazowym uszkodzeniem mózgu v. vm.ie:11a • -z dlugoii walej opieki w domu. Są trudnymi pacjentami ze - ; •! *. ■ 111 1.1 .-.d iui z, hm pani iv- i > di a/.liwo.ść. Niezbędne jest udzielanie rodzinie wsjuiti et |• \ • Im ,'iiej-n w iyt li (rudnych dla niej chwilach. Nauczenie podstawo-wyi li • / y u u i i‘.t i pielęgnacyjnych może uchronić chorego przed różnymi powi-I lamami i na przykład ze strony układu moczowego, jeśli ma założony cewnik do IV lin /a) Zachęcanie rodziny do współpracy w opiece nad pacjentem ma wiele pozytywnych elementów i nie jest to próba „zdjęcia” części obowiązków pełnionych przez personel pielęgniarski. Przede wszystkim bliski kontakt ze znanymi sobie i pozytywnie nastawionymi emocjonalnie osobami powinien wpływać harmonizująco na psychikę chorego, zwłaszcza jeśli świadomość jest jeszcze zaburzona po urazie.

OPIEKA PIELĘGNIARSKA NAD CHORYM Z GUZEM MÓZGU

W dzisiejszych czasach, gdy diagnostyka ośrodkowego układu nerwowego stoi na wysokim poziomie i jest w miarę powszechnie dostępna, rozpoznanie guza mózgu stawia się wcześniej i chorzy przyjmowani na oddziały rzadko są w ciężkim stanie z przerażającym bogactwem objawów neurologicznych. Uciskowe zaburzenia w jamie czaszki mogą być też przez pewien czas kompensowane przez leki przeciwobrzękowe. Nieprzytomny chory z guzem śródczaszkowym na oddziale to rzadkość, co nie znaczy, że nic zdarza się w ogóle.

Potencjalnym zagrożeniem u chorego z guzem mózgu jest wystąpienie napadu padaczkowego. Może on pojawić się w każdej chwili także u chorych przyjmujących' leki przećiwpadaczkowe. Stosunkowo często taki napad zaburza niepewną równowagę ciśnień śródczaszkowych w jamie czaszki i stan chorego pogarsza się, zmuszając do pilnego przyspieszenia terminu operacji.

Niepewna równowaga kompensacji nadciśnienia w jamie czaszki ujawniała się kiedyś podczas niezamierzonego zwiększenia objętości płynów w ustroju. Otóż podawanie wlewu doodbytniczego przed operacją celem wypróżnienia, zwłaszcza u chorych z guzami tylnej jamy czaszki (mała przestrzeń, łatwa dc-kompensacja), prowadziło do pogorszenia się ich stanu na skutek zwiększenia objętości również zawartości jamy czaszki. Biorąc pod uwagę wszystkie niedogodności związane z brakiem wypróżnienia, wlew doodbytniczy u chorego z. guzem mózgu nie jest z tego powodu zalecany.

9.1. Postępowanie pooperacyjne po usunięciu guza mózgu

Pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym usunięcia guza mózgu jest uzależnione od jego stanu. Na ogół zespół pielęgniarski pracujący na neurochirurgii otrzymuje chorego z bloku operacyjnego wybudzonego, z usuniętą rurą intubacyjną, jeszcze sennego. Zdarza się, rzadziej, że chory jest przekazywany