984502162

1 OPIEKA NAD NIMI. 181

siadać zaświadczenie lekarskie, że są zdrowe i zdolne fizycznie do pracy, do której mają być przeznaczone. Ministeryum opracowało dwie tablice zajęć, z których pierwsza wylicza zajęcia, w których dzieci bezwarunkowo nie mogą pracować, druga—zajęcia, w których dzieci mogą być użyte tylko do pewnego rodzaju zatrudnień. Nawet w zajęciach dozwolonych praca dzieci nie może przenosić 8 g. rzeczywistej pracy. Długość dnia pracy ogranicza prawo tylko dla dzieci do 12 lat wieku. Praca nocna jest wzbronioną dla dzieci do lat 12, dla mających od 12 do 15 lat wieku nie może przenosić 6 g. W fabrykach z zajęciem nieprzerywanem może władza dozwolić zatrudniać dzieci do 12 lat wieku, ale ich zajęcie nie powinno przenosić 6 g. Dzieci nie wolno używać do motorów, do oczyszczania aparatów lub urządzeń transmisyjnych, podczas kiedy są w ruchu. Pracę dzieci powinien przegradzać odpoczynek objadowy, trwający przynajmniej godzinę, jeżeli zajęcie trwa dłużej niż 6 g. Nadzór nad pracą dzieci, powierza prawo inżynierom górniczym i inspektorom przemysłowym. O zajętych przy fabrykach dzieciach, aż do 15 lat wieku, powinni właściciele fabryk prowadzić regestra osobne, przedstawiać ich spis inspektorom i każde dziecko powinno być zaopatrzone w książeczkę służbową. Za każde zajęte nieprawidłowo dziecko płaci przedsiębiorca karę pieniężną od 50 do 100 lirów. W Marcu każdego roku powinien minister rolnictwa przedstawić izbie deputowanych sprawozdanie o rezultatach nadzoru nad pracą dzieci w fabrykach za rok ubiegły.

Prawa fabryczne w Rosyi.

W Rosyi razem z zaprowadzeniem przemysłu fabrycznego przez Piotra W. pojawiły się przepisy prawa o pracujących w nich robotnikach. Z powodu dawniejszego stosunku poddaństwa ludność robotnicza była przywiązaną do fabryk, jak była przywiązaną do ziemi. O takich robotnikach, zapisanych do fabryk, znajdujemy przepisy w regulaminie admiralicyi z 5 Kwietnia 1722 r., w regulaminie kolegium górniczego z 1725 r., w przepisach o fabrykach sukna z 2 Paźd. 1744 r., w przepisach wydanych w 1777 przez kantor manufaktur, w statucie górniczym z 13 Lipca 1806 r. i w prawach uzupełniających z dnia 14 Czerwca 1838 r. i z d. 11 Maja 1847 r. Po samowolnieniu włościan w 1861 r. wydane zostało prawo 8 Marca 1861 r. zabraniające używania w kopalniach rządowych dzieci nie mających 12 lat skończonych, liczące od 12 do 15 lat wieku mogą być zajęte najwyżej 8 g. dziennie i to podczas dnia i nię pod ziemią. Ograniczenie pracy dzieci rozszerzono także do kopalni prywatnych

') Joh. v. Kcussler. Arbciterscliuczgesetzgehanj in Russland. Coaralu. Le-^Xls HsnJwOrterhuch der Staatswissenschaftcu str. 4 7 9.