OPOWIEŚĆ PASTERZY 1(1)

-    Nie lękajcie się! Przynoszę wam dobrą nowinę, która uraduje cały świat. Dzisiaj w Betlejem urodziło się Dzieciątko, którym jest Mesjasz Pan! Idźcie tam! Znajdziecie Je owinięte

w pieluszki i leżące w żłobie.

W tym momencie cały nieboskłon zapełnił się aniołami, a w powietrzu rozległ się ich śpiew.

-    Chwała na wysokości Bogu -śpiewały anioły - a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie!

Anioły znikły tak samo niespodzianie, jak się pojawiły. Niebo stopniowo ściemniało i wokół znowu zaległa cisza. Pasterze patrzyli po sobie nawzajem, nie wiedząc do końca, czy im się to wszystko po prostu nie śniło.

- Chodźmy! - powiedzieli w końcu. - Zobaczymy, czy jest to prawda!

Popędzili przez pola w kierunku śpiącego miasta. Kiedy znaleźli Józefa, Maryję i Dziecko leżące w żłobie, upadli na kolana. Opowiedzieli, co widzieli i słyszeli.

Maryja milczała, lecz cały czas rozmyślała nad tym, co usłyszała na temat swego Syna.

Spiesząc z powrotem do owiec, pasterze nie potrafili powstrzymać się od radosnego śpiewu. Anioł mówił prawdę!