Organizacja zaplecza pasiecznego

4

Organizacja zaplecza pasiecznego

Kontynuując cykl artykułów zapoczątkowany opisem ula wielokorpusowego typu Langstrotha, przechodzimy do ogólnych zasad dotyczących wyboru miejsca pod pasiekę oraz organizacji zaplecza pasiecznego.

Lokalizacja pasieki

Wyznaczenie terenu pod pasieczysko uzależnione jest przede wszystkim od możliwości pszczelarza, który będzie się starał ustawić pasiekę na nie wykorzystanym gruncie, nieużytku czy też

we własnym bądź wydzierżawionym sadzie. Trzeba jednak pamiętać, że:

•    Pasieka powinna się znajdować w pobliżu dużych zbiorowisk roślinności nektarodajnej, gdyż oddalenie od pożytku powyżej 1 ...1,5 km znacznie wpływa na obniżenie wydajności miodowej.

•    Teren, na którym mają stać ule powinien być zaciszny, osłonięty od wiatrów np. osłoną naturalną z wysokich krzewów oddalonych od pasieki o co najmniej 50 m. W miejscach zaludnionych trzeba pasiekę ogrodzić parkanem wysokości ok. 2 m; dzięki temu pszczoły będą się wzbijać do lotu powyżej tej wysokości, a więc nie będą zagrażały ludziom znajdującym się w pobliżu pasieki.

•    Powierzchnia pasieki powinna odpowiadać liczbie rodzin pszczelich przebywających na jej terenie; przyjmuje się. normę 30...40 m² gruntu na jedną rodzinę.

•    Odległość uli od drogi polnej musi wynosić co najmniej 10 m, a od ruchliwej-ok. 50 m.

•    Należy zadbać o dostęp do wody, tak koniecznej do utrzymania czystości w pasiece i potrzebnej pszczołom.

•    Ule na pasieczysku powinny być ustawione na stojakach wysokości ok. 30 cm, dobrze wypoziomowanych z lekkim spadkiem 2...3* w stronę wylotka, aby w razie zawilgocenia woda nie zatrzymywała się w ulu, a pszczołom łatwiej było usuwać zanieczyszczenia z dennicy.

•    Każdy ul powinien mieć swoje miejsce na pasieczysku, pozwalające pszczołom na łatwy dostęp do niego, a pszczelarzowi na wygodny wgląd do rodzin pszczelich. Dlatego też ule po-