Jest aparatem tylko na dolny łuk zębowy. Stosuje się ją przy przodozgryzach: rzekomym, całkowitym i częściowym, zgryzie krzyżowym częściowym przednim, wadach doprzednich.
Aparat może mieć różny zasięg w bocznych odcinkach łuku zębowego: pokrywa siodłowato wszystkie zęby, albo pokrywa je w przednim odcinku, a w bocznych- ma tylko skrzydełka leżące na wewnętrznym stoku wyrostka zębodołowego, czy wreszcie obejmuje tylko przedni odcinek łuku dolnego. Zawsze jednak w przedniej części łuku zębowego ma wymodelowaną skośną płaszczyznę (pod kątem 45 stopni) skierowaną od przodu ku tyłowi do jamy ustnej właściwej. Po niej ślizgają się zęby górne przednie powodując dotylny ruch żuchwy i przez to ćwicząc mięśnie cofające żuchwę. Równia ma wysokość ok. 10 mm ponad brzegami siecznymi siekaczy dolnych. Kapa utrzymuje się na zębach wklinowując się w przestrzenie międzyzębowe, dlatego najlepiej, aby obejmowała wszystkie zęby, co gwarantuje dobre utrzymanie przy nagryzaniu na nią
WYKONANIE LABORATORYJNE
1\ model dolny musi być bardzo dokładny, szczególnie w okóUĆy^wierzchni żujących i brzegów siecznych zębów oraz przestrzeni międzyzębowych i szyjek zębów. Oba modele ze zgryzem konstrukcyjnym osadzić w artykulatorze.
2\ zaizolować model dolny
3\ wymodelować kapę jedną z metod poprzednio omówionych. Po uzyskaniu odpowiedniej grubości (jednej płytki wosku), odciąć nożykiem nadmiary pozostawiając wosk poniżej 2 mm od brzegu dziąsła i obejmując nim ostatnie zęby w łuku. Wolny brzeg kapy powinien być równy. Z wałeczka rozmiękczonego wosku formuje się równię pochyłą sprawdzając jpnachylenie w zwarciu z łukiem górnym. Powinno być pod kątem 45 stopni