P1010283

może się pozbyć z przeklętego, niebezpiecznego domu. Gdy odnajduje brakującą jej początkowo dolną szczękę i wkłada na miejsce, staje się coś niesamowitego: „zęby czaszki zwarły się mocno na moim palcu, jakby mnie silnie ugryzła”. Dalszy tok spraw jest taki, że gj jak się dowiadujemy pod koniec opowiadania z cytatu z miejscowej gazety - kapitan został znaleziony martwy w łóżku we własnym domu. Nie było żadnych śladów walki. Nie udało się ustalić, w jaki sposób morderca, czy raczej morderczyni dostała się do domu. A jednak zmarły „został ugryziony w gardło przez jakiegoś zboczonego zbrodniarza i to z siłą tak niezwykłą, że krtań została przerwana, co stało się przyczyną śmierci. Ślady zębów na skórze były tak wyraźne, że można je było dokładnie policzyć”. Mały rozmiar szczęki, o czym można sądzić po śladach zębów, dowodziłby, że sprawczynią zbrodni była kobieta¹⁸. Miała się ona mścić za to, że kapitan - nieświadomie - podsunął jej mężowi okrutny sposób jej zamordowania. Zemsta zębów to motyw typowo wampiryczny z częstymi konotacjami seksualnymi.

W Miasteczku Salem Stephena Kinga znajdują się pewne aluzje do scen Crawfor-da i Poego. Bohaterowie całkowicie unicestwiają złowrogiego wampira, Barlowa. Ale coś po nim zostało: „Ben poczuł, że żołądek podchodzi mu do gardła. Zęby. [...] Kiedy nachylił się i wziął je w rękę, zatrzasnęły się, usiłując go ukąsić. Z okrzykiem odrazy rzucił je na podłogę; rozsypały się jak garść białych kamyków”¹⁹. Na zakończenie należy wspomnieć za Elisabeth Bronfen o tym, jak Stoker w Draculi przy pomocy Van Helsinga kładzie kres możliwościom nekrofil-skiego pożądania Lucy. W Dzienniku doktora Sewarda znajdujemy wiado-

¹⁸    Por. Opowieści z dreszczykiem. Noc druga. Wybrał i opracował M. Lieber, Warszawa 1960, ś. 431 i 444-445. Przełożył A. Bogdański.

¹⁹    S. King, Miasteczko Salem. Przełożył A. Nakoniecznik, Warszawa 1991, s. 404.

²⁰    Por. E. Bronfen, Nur iiber ihre Leiche..., s. 457.