P1010355

lorda Ruthwena, ale w taki sposób, by pozbawić Aubreya iluzji na ich temat i wymazać je z jego życia - zarówno śliczną Greczynkę, jak i ukochaną siostrę. Moc uwodzicielska i zachłanna namiętność Ruthwena działają również na Aubreya i doprowadzają do zniszczenia go. Prośba Ruthwena skierowana do Aubreya o dochowanie tajemnicy i swoiste zaprzysiężenie go dotyczy nakazu milczenia o homoseksualizmie. „W następstwie skrywanie wampiry-zmu odpowiada skrywaniu homoseksualizmu. [...] Wampiryzm jest metaforą, wokół której może zostać stematyzowany homoseksualizm, bez konieczności mówienia wprost”¹⁸. W ujęciu Flocke w utworach Byrona i Polidoriego wampiryzm i homoseksualizm wchodzą w nierozłączny związek, który - po Car-milli Le Fanu - uzyska pełny wyraz w powieściach Rice.

Dla opinii literackiej Europy lord Byron - na wiele lat - stał się twórcą Wampira. Ale, jak widać, jego udział w inspirowaniu postaci lorda Ruthwena był wszechstronny. Nodier, jak pisze Praż, trafnie zinterpretował gusta epoki i przepowiedział karierę wampira w kulturze popularnej: „Wampir swoją przerażającą miłością straszyć będzie we śnie wszystkie kobiety; i nadejdzie zapewne chwila, kiedy ten raz jeszcze ekshumowany potwór użyczy swej nieruchomej maski, swego grobowego głosu, swego oka powleczonego szarzyzną śmierci [...] tego całego melodramatycznego rynsztunku Melpomenie z bulwarów; jakże wspaniały odniesie wtedy sukces!”¹⁹. Sam się do tego walnie przyczynił. Wampira Polidoriego (który ukazał się po francusku już w roku 1819) przerobił na melodramat z muzyką. Jego premiera wypadła w dniu 13 czerwca 1820 roku. Opublikował także w tym samym roku (we

¹⁸ P. Flocke, Vampirinnen..., s. 71-75. Autorka przytacza w tym kontekście pracę Kena Geldera, Reading the Vampir, London/New York 1994.

^w Cyt. za: M. Praż, Zmysły..., s. 91. Wypowiedź pochodzi z roku 1820.

* O. Volta i V. Riva, Notes, a. 310.

¹¹ Cyt. za: M. Szyjkowski, Dzieje upiora..., s. 50.

ⁿ Upiór. Melodrama w trzech aktach z prologiem. Z francuskiego tłomaczona przez B. Kudlicza, Warszawa 1821, a. 7. Dalej w nawiasach podaję strony tej edycji.