ped (20)

36. Zasady komunikowania się wg MazHcb, Faber (opisz 6 zasad i ich znaczenie).

Rozdział 1: Jak pomóc dzieciom, by radziły sobie z własnymi uczuciami..

Najważniejszą sprawąjea akceptowanie odczuć dzieci nawet wtedy, kiedy różnić się one od naszych. Jest lo umiejętność poszanowania prawa dziecka do Jego odmiennego zdania. Należy wczuć się w doznania    dzięki temu porozumienie może

nastąpić między osobami posiadającymi dwa różne zdania i odczucia na dany temat. Aby móc z łatwością stosować ten nowy język akceptacji należy się go nauczyć i przyswoić jego metody. Dzieci potrzebują tego, aby ich uczucia byty akceptowane i doceniane. Akceptacja uczuć dziecka daje mn zadowolenie i wyzwala w nim siłę do przezwyciężenia problemów. Bez zadawania pytać i udzielania md dziecku maże ono samo wypracować własne rozwiązanie problemu. Kiedy bowiem dajemy dziecka radę lub natychmiastowe rozwiązanie odbieramy mu możliwość radzenia sobie z własnymi problemami i szukania rozwiązań.

Rozdział 2: Zachęcanie do współpracy

autorki książki skupiają uwagę na tym. jak pomóc rodzicom by umieli radzić sobie ze swymi negatywnymi uczuciami Autorki przytaczają najczęstsze sposoby stosowane przez dorosłych, aby skłaniać dzieci do współdziałania. Są to: obwinianie, przezywanie, straszenie, rozkazy, ostrzeżenia Nic więc dziwnego, że współdziałanie z dziećmi na zasadzie gwałcenia ich poczucia godności nie są metodami dającymi pozytywne rezultaty. Proponują hmr metody zachęcania dziecka do współpracy:

RmihlaUi Zamiast karania    ___________...    _____.....

W tym rozdziale autorki poradnika rozważają problem stosowania kar Udzielają odpowiedzi na niepokoje rodziców, którzy mają wątpliwości Jeżeli zrezygnuję z kar, czy dziecko nie będzie mną rządzić?, Odpowiedź jest jednoznaczna- dziecko powinno odczuć konsekwencje złego postępowania, ale nie w postaci kary. Stosowanie kar prowadzi do odczuć nienawiści, odwetu, winy, bezwaitośdowośri. Można posłużyć się zamiast stosowania kar innymi metodami

Psychologowie wysuwają wniosek, że stosowane przez rodziców luny fizyczne nie powstrzymują agresji, a nawet do niej zachęcają. Stosowanie kur tylko pomaga dziecku rozwinąć z większą siłą opór i nieposłuszeństwo. Może ono nauczyć dziecko, że kara anuluje zły postępek i polem znowu można popełniać złe czyny, bez poczuwania się do winy.

RoedzłMł 4: Zachęcanie do tamodjdcłnośd

Jednym z ważnych celów wychowania jest pomoc rodziców, aby ich dzieci stały się w miarę dorastania niezależnymi ludźmi.

Aby rozwinąć te metody usamodzielniania można stwierdzić, że możliwość wyboru daje dziecko korzystną sposobność podejmowania decyzji. Zamiast mówić dziecku, co ma zrobić pozwólmy inn samemu dokonać wyboru, Kiedy natomiast okazujemy szacunek dla dziecięcy cii zmagań wyrabiamy u dziecka odwagę do samodzielnego pokonywania przeszkód. Tak samo jest z zadawaniem zbyt wielu pytań, dzieci będą mówiły same to co chcą i o czym chcą nam powiedzieć. Również metodą, która rozwinie u dziecka samodzielność w szukaniu odpowiedzi na stawiane przez niego pytania będzie nie spieszenie się z dawaniem odpowiedzi przez rodzica. Niech dziecko sumo pomyśli. Ważne jest przygotowanie dzieci do poszukiwania własnych doświadczeń, nie odbierania im nadziei, dążeń do spełniania marzeń.

Rozdział 5: Pochwały

Omawia zagadnienie nagradzania, które jest najsilniejszym czynnikiem wysokiej samooceny. Jest jednak warunek: nagroda musi być dawana w odpowiednim czasie i z właściwego powodu. Trzeba robić to z umiarem, bowiem łatwo zdobywane nagrody dają skutek odwrotny do zamier/onego. Sprawiają, że dziecko uzależnia się od nagród, trud szacunek do samego siebie. Należy unikać pochwał, gdy dziecko na nic, nie zasłużyło. Trzeba jednak uważać, aby me pozostawić prawdziwego osiągnięcia bez j • chwały. Dlatego nagradzajmy dzieci hojnie, jeśli na to zasłużą.

F.czdzial 6: Uwalnianie dzieci od grania ról

Czasami od wczesnego dzieciństwa do dziecka przylgnie miano, np. półgłówka, uparauclia, złośliwca. Jeżeli dziecko określane • • w ten sposób będzie tak o sobie my ślało. Dużym nieporozumieniem jest fak(, że rodzice za dużo mówią a po drugie-nie ei :hają tego, co mąją do powiedzenia dzieci. Aby tę przepaść w relacjach rodzic-dziecko zniwelować rodzice mus2ą być gotowi r! słuchania dziecka; mówić dziecku o swoich uczuciach, a przede wszystkim zaakceptować uczucia dziecka.

7    me jest aby uwolnić dziecko jak najwcześniej ud przypisanej mu roli w dzieciństwie. Bowiem często w dorosłym życiu

£. eiine problemy mogą mieć związek z rolami przypisanymi w dzieciństwie.

Współczesny nauczyciel- role zawodowe

i    życłci jest zawodem szczególnym: zawodem zaufaniu społecznego. Climnktcryzuje go przede wszystkim proca z i dla

'-.go człowieka - ucznia. Miejscem pracy nauczyciela jest szkoła - w sensie stricte i Utmo. Jej przemiany /determinowane