PICT6113

208

Sformułowanie, choć może poprawne, br/mi okropnie dla ucha |> mewa/ język w naukach społecznych dodaje im wiele powabu nii.° uw zględnić jego reguły i uprościć tekst naszego lematu: „Podstawy nie młodzieży wobec społeczeństwa i przemian społecznych w latach 19^' Resztę informacji ważnych i koniecznych przenosimy do tck_S| pracy Tytuł winien informować o generalnym problemie pracy, wszystka inne winny ustąpić przed społeczną rolą informacyjną języka.

8.2.12. Gromadzenie i opracowanie bibliografii

Jest to wbrew pozorom kontrowersyjna sprawa. Jedni uważają, iż bi. bliografia winna obejmować tylko dzieła cytowane, inni, że wszelkie dotyczące dziedziny badań i ogólnotcorclyczne. Prawda jak zawsze leży po-środku 1 podobnie jak wiele innych rzeczy winna być rozstrzygnięta indywidualnie.

Badacza obowiązuje włączenie do bibliografii tych dzieł teoretycznych, do których wyraźnie nawiązuje, które mogły stanowić inspirację teoretyczną. na które się powołuje w ustaleniach definicyjnych. Należy jednak unikać włączania do bibliografii podręczników, słowników, encyklopedii choćbyśmy jc nawet cytowali. Stanowią one bowiem obowiązujący kanon literatury naukowej i zamieszczać je w bibliografii - to obwieszczenie oczywistości.

Spotyka się dobry zwyczaj dzielenia bibliografii na literaturę wykorzystaną albo cytowaną oraz na literaturę przedmiotu, która służy do wykorzystania przez czytelnika.

Inne są także wymogi w zakresie gromadzenia literatury przedmiotu w dziale specjalistycznym, a inne w podręczniku, gdzie literatura spełnia określoną metodyczną funkcję i powinna być w maksymalnym wyborze.

Po uwzględnieniu tych odrębności bibliografia powinna w zwykltj pracy badawczej dzielić się na:

druki zwarte,

-    artykuły,

-    dokumenty i źródła.

Porządek wewnętrzny tych działów winien określać układ alfabetyc ^

Notka bibliograficzna powinna zawierać nazwisko autora. ‘^m‘°^_oro. inicjały imion, tytuł, miejsce wydania i rok wydania. Przy pracai z

._<h notka zaczyna się od tytułu, czasem nazwiska redaktorów z inieia imion, miejsce i rok wydania. Czasami spotykamy jeszcze bardzie, Cona sytuację. Oto praca zbiorowa wychodzi w serii. Np. Materiały £ 'tittlio"""'" psycholog". Scm III. Metody badań psychologicznych T. u ⁵ . Woioszynowa L.. Warszawa 1972. lub Studia pedagogiczne T. XII ftjagogito opiekuńcza red. Wroczyński R. Wrocław 1964.

^ Kiedy zamieszczamy natomiast artykuł z pracy zbiorowej zaczynamy od nazwiska autora, tytułu jego pracy, a następnie po znaku [w:]: dajemy poprzednio przytoczone informacje z ewentualnymi stronami artykułu. Podobnie postępujemy w przypadku artykułu z czasopisma naukowego, po nazwisku i tytule dajemy tytuł czasopisma, miejsce wydania, rok. numer i strony.

W bibliografii raczej nie należy umieszczać gazet i pism popularnych.

Dokumenty zamieszczamy w układzie alfabetycznym, dając informację o jego nazwie, miejscu i czasie powstania. Materiały źródłowe - oprócz wszystkich informacji o rodzaju, czasie powstania dajemy także informację o miejscu przechowywania.

Te czynności zamykają proces tworzenia koncepcji. Będzie ona szczególnie w takich punktach jak bibliografia zmieniana i doskonalona.

8.3. Faza badań

8.3.1. Harmonogram badań

Zabieg konieczny przy badaniach zbiorowych, zespołowych, przy badaniach powtarzalnych. Zabieg bardzo przydatny przy badaniach prowadzonych na różnych terenach i różnych grupach, przy zastosowaniu różnych technik badawczych. Zabieg pozytywny zawsze, bo reguluje i dyscyplinuje nasze zachowania i tok prac badawczych. Należy go dokonać, przewidując ewentualne przeszkody w realizacji.

Odpowiedni porządek winien zawierać w sobie jeszcze i ten zamysł % przebieg i wyniki wcześniejszych etapów regulowały i korygowały kolejne działania badawcze.

Każdy przypadek wymaga odrębnych rozwiązań.