Piel psychiatryczne opracowane pytania opisowe (8)

Typy schizofrenii:

Historycznie wyróżniano 4 typy schizofrenii: prosty, hebefreniczny, katatoniczny i paranoidalny. Obecnie w klasyfikacji DSM-IV wyróżniono 5 rodzajów schizofrenii:

•    rezydualna - objawy pozytywne występują w niewielkim natężeniu,

•    paranoidalna - obecne są urojenia i omamy, ale brak zdezorganizowanego zachowania i spłycenia afektu

•    zdezorganizowana, dawniej hebefreniczna - występuje spłycenie afektu i zaburzenia myślenia,

•    katatoniczna - widoczne są wyraźne zaburzenia psychomotoryczne; może wystąpić stupor katatoniczny i giętkość woskowa

•    schizofrenia niezróżnicowana - występują objawy psychotyczne, ale kryteria schizofrenii rezydualnej, paranoidalnej, zdezorganizowanej i katatonicznej nie są spełnione

oraz kilka rodzajów jej przebiegu:

•    subchroniczny

•    chroniczny

•    subchroniczny z zaostrzeniem

•    chroniczny z zaostrzeniem

•    choroba w remisji

•    przebieg nieokreślony

W ICD-10 wyróżnia się 2 dodatkowe podtypy:

•    depresja poschizofreniczna - epizod depresyjny rozwijający się w następstwie schizofrenii. Niektóre niewielkie objawy schizofrenii mogą być obecne.

•    schizofrenia prosta - pozornie niegroźne, lecz postępujące rozwijanie się znaczących objawów negatywnych przy braku epizodów psychotycznych.

Timothy Crow przedstawił koncepcję typologiczną schizofrenii, uważaną za jedną z ważniejszych i potwierdzoną przez innych badaczy:

Schizofrenia typu I: przeważają w niej objawy wytwórcze, tzw. pozytywne (urojenia, omamy, zaburzenia w treści myślenia np. myślenie magiczne) w ośrodkowym układzie nerwowym nie obserwuje się zmian anatomicznych - prawdopodobnie podłożem tych objawów jest nieprawidłowe przekaźnictwo synaptyczne neuronów.

Schizofrenia typu II: przeważają w niej objawy negatywne (np. zaburzenia ruchowe, mutyzm, alogia -niezdolność mówienia itp.) obserwuje się zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym np. poszerzenie komór bocznych mózgu.

ZZA

Stan zmian psychicznych i zwykle somatycznych, powodowany używaniem alkoholu, charakteryzujący się reakcjami behawioralnymi, tj.: skłonność do stałego lub okresowego nadużywania alkoholu w celu doznania jego działania psychicznego lub w celu uniknięcia złego samopoczucia wynikającego z braku alkoholu. Stanom tym może towarzyszyć wzrost tolerancji alkoholu.

Kryteria wg ICD-10

1.    Silne pragnienie lub poczucie przymusu przyjmowania alkoholu

2.    Trudności w kontrolowaniu zachowań związanych z przyjmowaniem alkoholu

3.    Fizjologiczne objawy stanu odstawienia

4.    Stwierdzenie tolerancji wobec działania alkoholu

5.    Zaniedbywanie alternatywnych źródeł przyjemności

6.    Przyjmowanie alkoholu, pomimo wyraźnych dowodów szkodliwości

Elvin Morton Jellinek pierwszy przedstawił, w jaki sposób dochodzi do powstawania i pogłębiania się uzależnienia od alkoholu, podzielił proces powstawania choroby na fazy. Autor wyróżnia następujące stadia choroby alkoholowej:

1.    Faza wstępna prealkoholowa, trwająca od kilku miesięcy do kilku lat, zaczyna się od konwencjonalnego stylu picia

2.    Faza ostrzegawcza zaczyna się w momencie pojawienia się luk pamięciowych -palimpsestów

3.    Faza krytyczna rozpoczyna się od utraty kontroli nad piciem

4.    Faza przewlekła zaczyna się wraz z wystąpieniem wielodniowych ciągów Somatyczne powikłania ZZA:

1.    Zanik mózgu

2.    Encefalopatia Wemickego-Korsakowa

3.    Encefalopatia z niedoboru kwasu foliowego

4.    Polineuropatia

5.    Kardiomiopatia

6.    Nadciśnienie tętnicze

7.    Zapalenie błony śluzowej żołądka

8.    Wrzód trawienny

9.    Zaparcia