piwonia

Paeoniaceae

Paeonia • piwonia

Paeonia lactiflora (P. chinensis) Piwonia chińska

Naturalne stanowiska znajdują się w Chinach, Korei i na Syberii. Łodygi wysokości do 100 cm. wyrastają z wrzecionowatych, grubych korzeni. Liście przeważnie podwójnie trójdzielne o odcinkach eliptycznych lub lancetowatych. Uprawiane odmiany, których są tysiące, dzieli się ze względu na budowę kwiatów na:

-    japońskie - jeden okółek płatków i liczne płatki pręcikowe w środku,

-    anemonowe - 2-4 okółki płatków i pomponowy środek z szerokich płatków pręcikowych.

-    pełne - o płatkach pręcikowych zbliżonych wielkością do płatków okółkowych.

Wszystkie odmiany kwitną w V-VI. Uprawia się je na rabatach. w szpalerach lub jako kępy soliterowe. Wymagają stanowisk słonecznych lub nieznacznie ocienionych. Błędem jest uprawa pod okapem drzew. Gleba powinna być żyzna, piaszczysto--gliniasta. wzbogacona próchnicą i torfem, średnio wilgotna i bez-wapienna. Mrozoodporność bez zastrzeżeń. Może zagniwać na zbyt ciężkich, zalewanych glebach.

Rozmnażanie przez podział w drugiej połowie sierpnia. Należy wykopać całą karpę i odcinać części z co najmniej jednym pąkiem i kilkoma korzeniami. Na nowym miejscu sadzimy tak głęboko. by pąki przykryte były 3-5 cm warstwą gleby. Głębsze sadzenie może być przyczyną słabego kwitnienia przez wiele lat. Równie szkodliwe jest tzw. „zaprawianie" dołków świeżym obornikiem. Dużo lepszy jest niezbyt zmineralizowany kompost. Brak kwiatów w drugim-trzecim roku po posadzeniu może być również spowodowany częstym przesadzaniem (piwonie tego nie lubią), przenawożeniem azotem lub zbyt bliskim sąsiedztwem drzew, okradających podłoże z pokarmu i wody.

Młode pąki kwiatowe roślin uprawianych w dużym zagęszczeniu są często atakowane przez szarą pleśń. Środkiem zaradczym może być przerzedzenie pędów lub opryskiwanie preparatem grzybobójczym.

m

■Whitleyi Major* - pojedyncza

m

'Philomele' - japońska