pkm osinski
23

X Pmkiidale

S. I l’t«l ludnie ząbiie witam*

24$

2*4

Ry*. 3J0, Ryminak pomocniczy do wyzjiacwnu JJiię czuj liczby zębów

coś¹/?,,'

Dla elipsy uzyskanej z przekroju walca podziałowego płaszczyzną pod kątem j,

* cos’4 ’    Jjral

gdzie d, jest średnicą kola podziałowego zastępczego, a odpowiadąmcg mulich zębów (o module mj, czyli zastępczą liczbę zębów otrzymamy z zależności

stąp)

z.m.=—-— , - , ' C08pWSⁱP_b

' cotflcoa^2fl, ’ Czasem używany jen toż wzór uproszczony	ni
cos^1/?*"	(ii

Do obliczań naprężeń gnących w zębie skośnym przyjmuje się kształt zębów dla kola o zastępczej liczbie zębów r, > r, a wiadomo, Ze im większa liczba jęki¹ rytu większa jest podstawa zęba i tym większa jego wytrzymałość rui zginanie.

Gdlręlość osi kAI wokmydt skojmych rozpatruje się w przekroju crolWI* i wówczas znajdują zastosowanie wzory (5.17), (520) dotyczące kóf walWUJ* o aębach prostych, jcłił podstawi się do nich odpowiednie wielkości geometrie* olndcH dla przekroju czołowego. Dla kół skośnych otrzymamy więc

_{M m}    coMk _u (fjwm    K4ł;

2 oddają lccnfl cota,_v ‘

Toczny kąt przyporu *,_w w przekroju czołowym oWiaymy z frakejl ewolw«i> jowej (5.19)

inva,„ m 2tg«* -^nra^    ($.41)

■gilzie, a, obliczamy z zależności (5.32),

Do obliczania sil w zazębieniu może być potrzebny toczny kąt przypóru * przekroju normalnym a_w, który oblicza się z Wzoru

tg«j_w,*Mg«_lwcos/ł,₁. ,    (5.4J)

Analizując wzory (5.40) i (5.41) zauważymy,, ifc przy zadanych r,.oraz m,, odległość osi można dostosować do żądanej, np. znormalizowanej, przez zmianę kąta P oraz korekcji x_k -ł-jr_af ■

Zęby, dzięki swojej śrubowej linii, wchodzą w strefę przyporu stopniowo i płyn' nie, i pozostają w przyporze dłużej niż zęby proste Wskaźnik przyporu zwiększa się i jest teraz sumą wskaźnika czołowego i poskokowego

c_r=c,+e_#.    |5.43)

Wskaźnik przyporu czołowy oblicza się podobnie jak dla zębów prostych

Pa

nm.

cnią cos#

($44)

tfskmlk przyporu poskokowy

6, b_wmp

¹ p_t nm, '■

(SAS)

Wskaźnik poskokowy, jako stosunek czynnej szerokości wieńca zębatego do podzialki osiowej, wskazuje ile par zębów znajduje się w zazębieniu w płaszczyźnie osi kół, w wyniku skoku linii śrubowej Bit szerokości zębów ó..

W zazębieniu skośnym obciążenie rozkłada się na więcej zębów aźmumPU* prostym, przez co osiąga się lepszą płynność zazębienia, mniejszą pulsuję obciążenia, spokojniejszą i cichszą pracę zębów.

5.1.3. Wytrzymałość przekładni walcowych

Siły w zazębieniu. Moment obrotowy przenoszony przez pockladmc powoduje pojawienie się sił w zazębieniu, których układ przedstawiono U rys 121. Ztuijąc moment obrotowy na zębniku Af, łub kole W., możemy obliczyć ułę obwodowi, j) następnie pozostałe siły na podstawić związków wynikających t ryt 121 Siła obwodowa działająca na okręgu loanym wtlis i przekroju ca4awymj równa

t J

awyajMl'