polski ubior5

przędzę nic tylko lnianą, ale także konopną i bawełnianą, wyrabiając tak zwane „pstre płótna“, czyli barchany, oraz płótna grube, średnic i cienkie w kolorach: białym, czerwonym, zielonym i czarnym. Czapnictwo rozwijało się przeważnie w tych samych miejscowościach, w których skupiało się sukicnnictwo. Główną siedzibą czapnictwa była w XVI w. Wielkopolska, przede wszystkim zaś Poznań, który wraz z Chwaliszewem liczył w 1580 r. 34 warsztaty czapnicze, Lwówek, Pyzdry, Gniezno, Kościan i Kalisz. W polskich warsztatach czapniczych wyrabiano różnorodne nakrycia głowy, które przeznaczano nic tylko na użytek krajowy, ale też wysyłano na Litwę, Węgr)-, do Stambułu i na Wołoszczyznę.

W wieku XVI intensywnie rozwijały się rzemiosła związane z przerobem skór oraz krawicc.tw'0. Tworzono coraz to nowe specjalizacje; i tak na przykład w zakresie przerobu różnego rodzaju skór działali garbarze, szewcy, białoskórnicy, czerwonoskórnicy itd. W rzemiośle zaś krawieckim wyodrębniła się grupa tak zwanych krojowników. W niektórych miastach, jak Kraków, Warszawa czy Radom, oddzielne cechy posiadali paśnicy, którzy produkowali kosztowne wzorzyste pasy z atłasu i wełny oraz paski, najczęściej wełniane, służące do podtrzymywania spodni.

Rzemiosło złotnicze skupiało się w okresie renesansu już nic tylko w dużych miastach, ale także w małych miasteczkach. Wśród złotników', podobnie jak i w innych branżach rzemieślniczych, rozwinęła się pewnego rodzaju specjalizacja. Byli więc specjaliści zajmujący sic wytwarzaniem sygnetów- i gem, wyrobem pierścionków, pasów naszywanych złotem oraz wykonujący naczynia i ozdobne rękojeści do noży i mieczy. Żadna z najtrudniejszych technik sztuki złotniczej nic była obca polskim rzemieślnikom, wykonującym prace kute, odlewane, trybowane i rytowanc.

W dobie renesansu szlachta przeżywała pełny rozkwit zarówno polityczny, jak i ekonomiczny, co związane było z rozwojem gospodarki folwarczno-pańszczyźnianej. Z drugiej strony i patrycjat miejski osiągnął wysoką pozycję ekonomiczną, czego efektem była próba dorównania szlachcie we wszystkich dziedzinach życia. Znamienne jest zjawisko umacniania pozycji szlachty w sferze konsumpcyjnej.

55