przyjmując: YFS ■ Yc ■ = 3,0^-3,4.
Zbyt dużo niewiadomych we wstępnej fazie obliczeń zmusza nas do przyjęcia wartości przybliżonych, empirycznie sprawdzonych, a mianowicie:
- względną długość zęba A, przyjmuje się zwykle w granicach
m
w przekładniach ogólnego zastosowania, chociaż w zastosowaniach specjalnych wychodzi się poza podany zakres. Np. skrzynie przekładniowe obrabiarek mogą mieć A < 6, a walce zębate walcarek lub przekładnie turbinowe dużej mocy A > 15;
- liczba zębów zębnika
Zj = 20 -s- 50
zalecana ze względu na równomierny nacisk, drgania, spiętrzenie naprężeń gnących u podstawy zęba;
- iloczyn współczynników /F można przyjąć
^FS-yE-yp “3.0 + 3.4 (6.13)
w wyniku założenia, że
a) dla liczby zębów z, = 20 50 przyjętych j w. oraz stosowanej zwykle korekcji dodat
niej zębnika o współczynniku x, = 0,5, współczynnik obliczeniowy zęba na złamanie zmienia się w niewielkich granicach i można go przyjąć średnio
^S=^Sa^Fa = 4,2
dla względnego promienia przejścia ptmn = 0,2 lub lFS“lsa->Fa-3,7
dla względnego promienia przejścia p/mn = 0,38;
b) liczba przyporu ea > 1,33 zatem wartość
K =0,2 + —<0,8
przyjmuje się Y£ = 0,8 jako bardziej bezpieczną;
c) stosujemy zęby proste, najbardziej niekorzystny przypadek, a zatem
91