pnm149

dziadek nak azując jej wyjście za Kmicica za/nut/al: „choćby lei i od Lubien odpadł, nic ma na lo iw«ai". (I, 10) Wola (autora pośrednio oinac/ała (u również, ar osobisty mają*

lek Oleńki był na tyle duży. by		wystarczył dla obojga
małżonków.
W skład panicńskiegt	» posagu uchodziła wyprawa.
Wprawdzie nigdzie w powi M.ifM f\pijł iii *ł *' t u i jirnRgłłi	icści nie eh inne	ma wzmianki o spreju-tów, naczyń gospodars-. ale skądinąd wiadomo, Wodoktów i Mitrunów i*K|| liu iłtólS'
nym pr/c /.n.ic/cn i u oiwunj kich. bielizny, ubiorów czy	biżuterii dziczka
ze uiensa jsko jcuyna u/k it'niiziłi . ł. i *■ % j 1 ».*•% 1 \s • i*wj
WnOalNI Ul* nulllCflalWI Uli	c wypot ki it nim	.lit 111 v i * * ? «4 u aa ! i * z . ig*Ił WriAifcftt nałitfflinil
Prawie mc mc wiemy o	W| 11 runi	icn WOOOiły
są gospodarstwem stosunk	OWO Ul	obnym. skoro panienka

wyjeżdżając z domu zabiera aeiobą „wozy t toboły” (I.152). Obyczaj podróżowania z tobołami był szeroko rozpowszechniony, jeżeli jednak wyjazd. chuchy „długi i daleki . wymagał zabrania dużego bagaza. to można wmoskowac.se i na co dzień ilość sprzętów mczbądayrii HładKau była niemała

Po nmiipójśria ten ruchom) majątek wchodził zwykle w układ wspólnych dóbr. o ile małżonkowie god/di aę aa wspólnotę majątkową. Drobne r ucbomośa były w dym pozycji kobiety, a tradycyjnie stanowiły ter csąść iłobaydb wypraw córek. Do w ieku XV kobiety muły w Polne prawo dziedziczeniu jedynie sprzętów posagowych. Dopiero tutul warecki z roku 1423 usankcjonował nieco »vześai^H| praktykę przekazywania córkom również wcruchocnoto. o ile w małżeństwie mc było synów .

Stąd dziedziczenie posiadłości ziemskich przez jest aktem mającym w wieku XVII już ponad dj tradycję. Czyni to z Billcwic/owny dobrą partią:—i na tle ubogo wyposażonych okolicznych ułacbcianck. równa sytuacja majątkowa pozwala jej tez spokojnie przez cztery lala na przyjazd Kmicica, a w okreaac na siwa zachować duży utopień niezależności. Chwilowa