po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych, po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych.
Wysokość emerytury na nowych zasadach
Wysokość nowej emerytury będzie wynikiem podzielenia podstawy jej obliczenia przez tzw. średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi, w jakim ubezpieczony zdecyduje się przejść na emeryturę.
Podstawę obliczenia emerytury utworzy kwota składek zaewidencjonowanych na indywidualnym koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługiwać będzie emerytura.
Zasady funkcjonowania systemu emerytalnego obowiązującego do grudnia 1998 roku
Dotychczasowy system ubezpieczeń społecznych oparty był na tzw. umowie pokoleniowej. Oznaczało to, że znaczna część składki płaconej przez osoby czynne zawodowo przeznaczana była na bieżące emerytury, renty i różnego rodzaju zasiłki.
Zasady funkcjonowania nowego systemu emerytalnego
Od 1 stycznia 1999 roku obowiązuje w Polsce nowy system ubezpieczeń społecznych. Jego zasady działania określiła ustawa z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych.
Wprowadzony nowy system emerytalny ma charakter systemu mieszanego, to jest pokoleniowo-kapitałowego i opiera się na tzw. trzech filarach.
System trzech filarów
Pierwszy filar obowiązkowego systemu emerytalnego zarządzany przez państwo oparty jest na tzw. umowie międzypokoleniowej.
Składki w tym systemie są opłacane zarówno przez pracodawcę jak i pracownika. Środki te ewidencjonowane są na indywidualnych kontach prowadzonych przez zreformowany Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Wysokość zgromadzonego kapitału podlega corocznej waloryzacji i stanowi podstawę przyszłej emerytury.
Drugi filar systemu emerytalnego opiera się on na systemie kapitałowym, zarządzanym przez prywatne instytucje finansowe.
Składki wpływają na indywidualne konta w OFE. Gromadzony w ten sposób kapitał jest
14