hpqscan0112

134

miejskiej jej ludzki wymiar. Ponadto nurt ten zaznaczył się pozytywnie poprzez po zainteresowanie projektantów tradycyjnymi technologiami i materiałami oraz poprz muszenie na nich wzmożonej pracy nad detalem architektonicznym. Stanowiło to zn przełom w stosunku do architektury uprzemysłowionej, pozwalający na wcielenie v r idei poszukiwania tożsamości miejsca.

Posługiwanie się znanymi, uznanymi i osadzonymi w tradycji rozwiązaniami sp: się na ogół z bardzo dobrym przyjęciem u przeciętnego odbiorcy, co zachęca niestety projektantów do nadużywania i nadmiernej eksploatacji form historycznych i regiona Prowadzi to naturalnie nie tyle do zamierzonego osadzenia architektury w kontekście -sca, ile raczej do jej ośmieszenia i zwulgaryzowania. Szczególnie niebezpieczny w się być agresywny historyzm w wydaniu fałszującym historię poprzez budowę „nowy^rc: bytków”. Wielu architektów jest zdania, że można iść w głąb dziejów śledząc niemal od ne tradycje naśladowania nawet nieledwie mechanicznego wręcz reprodukowania tektury wykorzystując znajomość innych budowli oraz ich fragmenty. W związku z tyr jest niczym wstydliwym przyznanie się do korzystania z przeszłości gdyż ustalenie po>. zań, wpływów i formalnych zależności warunkujących powstanie, kształt i treść dzieła wet w przypadku stwierdzenia daleko idących analogii, bądź udowodnienia naśladoMi twa nie powoduje w żadnym razie dyskwalifikacji. Ranga dzieła, które uda się trafnie srjjk syfikować na podstawie godnych wzorów nawet rośnie .

Rację ma jednak Marta Leśniakowska, która pisze, że moda na historyczne makiety zaprowadza do zatarcia granic między tym co dawne a tym co nowe, między autentykiem a r. kopią, prawdą i fałszem. Jest zabiegiem powołującym do życia jedynie piękny pozór cr.i architektoniczny kicz^{1 2}.

Nie straciły nic na swej aktualności również (dotyczące co prawda innych czasów i n-nej architektury) sądy Chwalisława Zielińskiego, który pisał, że architekt musi bezwarunkowo zważać na to aby z jednej strony zachować związek ze zdrową artystyczną spuścizn:. z drugiej jednak... w sposób organicznie naturalny wszczepiać w nią nowe prądy kieru -ków współczesnych, w których... powinien doskonale orientować się i nimi posługiwz: w twórczym wyrazie swoich czasów. Architektura... zyskuje przez to charakter twórczor patrzącej poza siebie i jednocześnie przed siebie - to znaczy, że artysta wkładać w nią bidzie własne przeżycia, łącząc je ze spuścizną przeszłości³.

Tak więc nie mechaniczne reprodukowanie, ale twórcze przetwarzanie wzorców i archetypów jest drogą do rodzimości i tożsamości. W ten sposób rozumiane, nieagresy\\T.r rozwiązania regionalizujące i historyzujące wydają się być dobrym polem dla rozwoju twórczej działalności projektantów, a jednocześnie pomostem między teraźniejszością a przeszłością. Żaden przecież kierunek w architekturze nie może istnieć w całkowitej izolacji oc innych, wcześniejszych oraz równoległych nurtów, a działalność każdego artysty, choćb;. najbardziej czysta stylowo, „obarczona” jest dorobkiem wielu innych twórców, zarównc

1

   A. Bączyński, Kontynuowanie tradycji we współczesnej architekturze, praca doktorska, Politechnika Gdańska, 1982, s. 27.

2

   M. Leśniakowska, Dekada czyli nowy eklektyzm, Architektura, 8/2000, s. 48.

3

   Ch. Zieliński, Sztuka sakralna, Poznań-Warszawa-Lublin, 1960, s. 24.