DSC01059 (6)

i 240 System instytucjonalny Unii Europejskiej

Regionów, a w tym powołania jej instytucjonalnego wymiaru, jakim jest Komitet Regionów, stało się zachęcanie regionów domagających się większej niezależności lub całkowitej samodzielności, do walki o swoje prawa. Wykorzystywany jest w tym celu właśnie Komitet Regionów, jako narzędzie pozwalające ominąć instytucje narodowe w kontaktach z UE.

Komitet Regionów współpracuje z organizacjami pozaunijnymi, zajmującymi się problematyką polityki regionalnej. Należą do nich Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych Europy, Zgromadzenie Regionów Europy, Rada Gmin i Regionów Europejskich, Stowarzyszenie Europejskich Regionów Przygranicznych, Konferencja Peryferyjnych Regionów Morskich, Stowarzyszenie Europejskich Regionów Tradycyjnego Przemysłu. Unia Regionów Stołecznych Wspólnoty Europejskiej i wiele innych.

Komitet Regionów zabiera głos w dyskusji nad istotnymi kwestiami, omawianymi w Unii Europejskiej. 12 czerwca 2007 roku Komitet był gospodarzem forum Strategii lizbońskiej, które tym razem dotyczyło znaczenia regionów j miast w procesie osiągania wzrostu gospodarczego w Europie. Również w czerwcu 2007 roku grupa przedstawicieli Komitetu Regionów podjęła inicjatywę zachęcania mediów europejskich do wzajemnej współpracy. Odbyła się debata z udziałem ponad 70 przedstawicieli mediów europejskich, wśród których wielu reprezentowało środowiska lokalne.

Głos Komitetu słychać także w odniesieniu do Traktatu konstytucyjnego. Problematyce tej poświęcone było spotkanie przedstawicieli 74 regionów europejskich, które odbyło się przed szczytem Rady Europejskiej w dniach 21-22 czerwca 2007 roku. jego rezultatem była deklaracja Regiony z mocą władzy prawodawczej. nawołująca do wzięcia pod uwagę głosu obywateli i przedstawicieli regionalnych parlamentów w dyskusji nad Traktatem konstytucyjnym.

6. Pytania i zagadnienia kontrolne

■ Określ podstawy prawne Komitetu Regionów.

•    Opisz strukturę wewnętrzną Komitetu Regionów.

•    Wymień kompetencje Komitetu Regionów.

Rozdział XI

Instytucje specyficzne dla I filara Unii Europejskiej

Bodowa filarowa, przyjęta wraz z Traktatem o UmEanftjsbą, wprowadziła zróżnicowane obszary integracji, jak również specyficzne sposoby ich driafanb Obszary te mają jednolite instytucje (na mocy axt- 5 TUEk chodzi tu jednak tylko

0    instytucje generalne, mające decydujący wpływ na proces legislacyjny, wykony wonie prawa europejskiego, kontrolę systemu finansowego i system sądownictwa. Poza nimi istnieje wiele organów wyspecjalizowanych, między instytucjonalnych

1    agencji, które wypełniają zadania charakterystyczne dla kompetencji poszczególnych filarów.

Do organów wyspecjalizowanych należy zaliczyć Rzecznika Praw Obywatelskich oraz Europejskiego Inspektora Danych Osobowych. Organy międzyinsty-lucjonalne to Urząd Publikacji, Europejski Urząd Doboru Kadr oraz Europejska Szkoła Administracji (eas). Agencje są odpowiedzią na dążenie do rozszerzenia Unii na nowe rejony geograficzne i potrzebę sprostania nowym zadaniom natury prawnej, technicznej i/iub naukowej. Agencje UE dzielą się tu cztery kategorie:

•    agencje wspólnotowe, podlegające europejskiemu prawu publicznemu. Różnią Się. one od instytucji wspólnotowych (Rady. Parlamentu. Komisji itd.) oraz mają własną osobowość prawną. Ustanowione są na mocy aktu prawa wtórnego w cełu wykonywania bardzo konkretnych zadań technicznych, naukowych lub zarządczych w domenie wspólnotowej Unii Europejskiej (1 filar UEk

•    agencje ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, powoływane w celu wykonywania ściśle określonych zadań technicznych, naukowych lub zarządczych w ramach Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej (U filar UE);

•    agencje ds. Współpracy Policyinej [Sądowej w Sprawach Karnych, powołane, aby pomagać państwom członkowskim UE we współpracy w walce z międzynarodową