68 System instytucjonalny Unii Europejskiej
dokonano wprawdzie zmian w składzie czy zasadach funkcjonowania tej inity. tucji, aleokreślono jej zadania jako:
• nieformalną wymianę myśli i poglądów między krajami członkowskimi, bet ostatecznego podejmowania wiążących decyzji:
■ prowadzenie dyskusji, których wynikiem są kierunki polityczne dalszej integracji;
> podejmowanie kwestii, które trudne są do rozstrzygnięcia na poziomie mini-sterialnyra1*.
Tak ustalone zadania, w generalnej wymowie, pozostały niezmienione do dziś. Ustalono także, iż dyskusja na forum RE może mieó trojaki charakter: a nieformalnej wymiany poglądów:
a rozmów mających na celu osiągnięcie wiążących w przyszłości porozumieli; a dyskusji nad zagadnieniami przekazanymi jej przez Radę Ministrów"
Kolejny dokument wyznaczający pewien etap w instytucjonalizacji Rady Europejskiej to Uroczysta Deklaracja o Unii Europejskiej z 19 czerwca 1983 roku. Był to jednocześnie krok w stronę budowania Unii Europejskiej. W stosunku do Rady Europejskiej umocniono jej relację do Rady Ministrów, stwierdzając, iż w przypadku, gdy zajmuje się ona sprawami pozostającymi w kompetencjach Wspólnot, działa jako Rada WE. Zobligowano także RE do składania raportów z działalności Parlamentowi Europejskiemu, stwierdzono, iż w skład RE będą wchodzk! - oprócz szefów państw i rządów i towarzyszących im ministrów spraw zagranicznych - także Przewodniczący Komisji WE oraz jeden z członków Komisji Nakreślono również przyszłe zadania RE w kontekście dochodzenia do UE”.
jednolity Akt Europejski podpisany 17 lutego 1986 roku ustanowi! formalnoprawne podstawy Rady Europejskiej. W art. 2 JAE powtórzone są uzgodnienia do tyczące składu RE orał częstotliwości tej spotkań (mowa jest o co najmniej dwóch spotkaniach w ciągu roku). Nie określono jednak miejsca i pozycji RE wśród innych instytucji Wspólnot
Traktat o Unii Europejskiej określił zadania RE. jako nadawanie Unii niezbędnych dk jej rozwoju politycznego impulsów. Rada Europejska zyskała nowe kompetencje w zakresie II i III filara.
Draktaz amsterdamski oraz Traktat nicejski nie przynoszą jakościowych zmian s stosunku do sposobu funkcjonowania RE. umacniając jedynie jej kompetencje
U Bam-tiarianili --°T c*-.» 105.
K MklulbBtU Gcrrwau. tU.yzp w IW o;. ęn . ł. ?Ą
‘ TSt-HĆien**. ***• ż»™ptpS*—<(p. ł Hfc rob. t*k>e SoUmn Dtdsmtum on CanfrM
Rada Europejska 59
w pewnych aspektach Wspólnej Polityki Zagraniczne) i Be/.piecMńStWa (WPZiB). oraz III filara.
Ewolucja Rady Europejskiej dokonywała się w obszar/e jej składu, litk również zadań jej powierzanych. Ranga lej instytucji wzrosła w wyniku ustanowienia Unii Europejskiej, której poprzedniczkę była Europejska Współpraca Polityczna (EWP), rozwijana od lat 70. Rada Europejska była instytucjonalnym wyrazem te) współpracy. W momencie nadania jej podstaw traktatowych wzrasta także znaczenie samej RE. Nie uległy natomiast zmianie jej charakter i umocowanie w systemie instytucjonalnym UE. Podobnie nie zmienił się międzyrzędowy charakter funkcji wykonywanych przez Radę Europejską.
Rada Europejska nic odznacza się skomplikowaną, zbiurokratyzowaną strukturę wewnętrzną, a jej skład wynika z genezy i funkcji, jakie zostały przypisane tej instytucji.
Rada Europejski
pojW. w- k.a WcątaasszyM i, w M. Cn (ma nmM-i. U* pOtnotawo ZatpadMano son »i mtoonteja oumpaflka. tum wflł/putłfic/aafaiiltjii rani
wyart. 18) Traktatu o UM Eu ■owy un 238) Traktatu o. funt
iMytucjonolny (MU Europ w KA Wajlaazccjdt (im ootonu. Zagodhlonla fam iropnwy* ouropejska, l u blin; 3_fn/ohowPagejisp?idM20i
Głowy państw lub szefowie rządów
*
Przewodnkrąsy Komis))
rgo Wspólnotę Europejska •uropojsklpj w brzmieniu Trę sił. 284), 224u (nowy ort •zmionlu Traktatu z Lizbony
Towarzyszą im ministrowie spraw zagiankznych
ZeSłłnTib. U Pnm Unii TuTc.yejti.ttj. Taty. Kazusy. nWw.A.luanU.A.taMds M Sę«Hr(nds CH Beck. Wsrsuws 2004, s. 227.
3.1. Skład i organizacja wewnętrzna Rady Europejskiej Według obowiązujących zapisów Traktatu nicejskiego. Rada Europejska w podstawowym składzie obejmuje szefów państw lub rzędów", ministrów spraw zagranicznych, Przewodniczącego Komisji Europejskiej oraz jednego jej członka. W przypadku gdy Rada Europejska dyskutuje nad kwestiami dotyczącymi Unii Gospodar-czo-Monctarnej, mogą wejfć » jej skład takie ministrowie do spraw gospodarczych
11 htajaęłcicj >ą lo urfwnr rsądOw. Zwyczajowo gknry państw repreieroiui Tratuje * Holandię