Rotation of�

170

lewa na prawo) i wyszukać wszystkie zasadnicze proste implikanty, wyróżniając je symbolem gwiazdki umieszczonym przy prawym brzegu tablicy. W trakcie tej procedury, po stwierdzeniu, że rozpatrywany prosty implikant jest implikantera zasadniczym nalaży również oznaczyć wszystkie jedynki nakrywane przez ten implikant - umieszczając znak gwiazdki w odpowiednim polu przy dolnym brzegu tablicy.

W rozpatrywanym przykładzie cztery pierwsze proste implikanty są implikantami zasadniczymi, co zaznaczono gwiazdkami umieszczonymi przy prawym brzegu tablicy z rys. 3.17. Implikanty te pokrywają wszystkie jedynki funkcji (gwiazdki przy dolnym brzegu tablicy), a więc postać końcowa funkcji będzie następująca (por. (3.54)):

y = f(x₁,x₂,x₃,x₄) = 4.12(8) + 9,13(4) + 10,14(4) + 7,15(8) =

= 0100 + 1001 + 1010 ♦ 0111 =    (3.55)

= *2^X3^X4 ^{+ X}1^X3^X4 ^{+ X}1^X3^X4 ^{+ X}2^X3^X4

Postać ta, jako jedyna postać końcowa, jest jednocześnie postacią minimalną funkcji (3.53).

Aby lepiej uzmysłowić sobie zasady działania metody Quine'a-McCluskey’a, poszczególne fazy postępowania w obu jej etapach, dla funkcji z rozpatrywanego przykładu, zostały dodatkowo zilustrowane na tablicach Karnaugha z rys. 3.18.

Występujący w powyższym przykładzie przypadek, gdy zbiór zasadniczych prostych implikantów nakrywa wszystkie jedynki funcji, jest przypadkiem najprostszym z możliwych. Jeżeli tak nie jest, czyli jeżeli zasadnicze proste implikanty nie nakrywają wszystkich jedynek funkcji, to spośród pozostałych prostych implikantów należy wybrać minimalną liczbę implikantów, które będą nakrywać pozostałe jedynki funkcji. W tym celu tablicę Quine’a należy uprościć wykreślając wiersze odpowiadające zasadniczym prostym implikantom oraz wszystkie kolumny (jedynki funkcji)' nakryte przez te implikanty - oczywiście, z zapamiętaniem faktu, że implikanty zasadnicze muszą wejść do poszukiwanego minimalnego zbioru prostych implikantów.

Jeżeli po wykreśleniu odpowiednich kolumn i wierszy w tablicy Quine'a ma ona nadal duże wymiary, można ją dodatkowo uprościć stosując tzw. reguły dominacji (zwane inaczej regułami inkluzji) dla wierszy i ko1umn.

Etap I metody Quine’a-McClus-key’ a