s9(4)

część 11 ZASTOSOWANIA

ł przenieść się na inne-tereny - oczywistym; alternatywami byłyby branża elektroniczna w Kalifornu i bankowość inwestycyjna w Londynie. W rzeczywistości, jeśłi pozostawić sprawy samemu rynkowi, bardzo trudno o gładkie przejście^ Nawet gdy działają systemowe., subsydia rządowe i instytucjonalne wsparcie dla przekwalifikowania i rełokacji (na przykład w postaci pomostowej pożyczki na zakup mieszkania w miejscu, gdzie czeka nqwa praca, zanim uda sic sprzedać Stare mieszkanie) stosowane w krajach skandynawskich, trudno jęs.t wyeliminować bezrobocie technologiczne.

'UezfoJbocie tworzą rządy i związkizawodowc.

Wielu ekonomistów- neokiasycznych wierzy w nowoczesną wersję prawa Saya i twierdzi, że z wyjątkiem sytuacji krótkookresowych, prawo podaży i popytu gwarantuje, ze każdy, kio i In r pracować, żnąjdzic.zątrudniertie w zamian za aktualne wynagrodzenie. Nu-którzy ludzie są bezrobotni, tłumaczą ci ekonomisc > dlatego ze coś - rząd albo związki zawodowe - przeszkadza mi /aakccp-to.waniu wartości płacy, która wyrównałaby rynek

Niektórzy ludzie w bogatych krajach nie akceptują aktual-nych płac i pozostają bezrobotni, bo mogążyć na zasiłku. Związki zawodowe uniemożhwiają obniżenie wynagrodzeń, jednocześnie państwowe regulacje rynku pracy (na przykład praca minimalna, ograniczenia możliwości zwalniania z pracy, wymogi dotyczące odprawy) i opodatkowanie prący, jak choćby składka odprowadzana przez pracodawcę na ubezpieczenie społeczne, sprawiają. ?c pracownicy stają się drożsi ntź powinni. Osłabia to chęć pracodawców do zatrudniania ich, a wynikiem tego jest wyższe bezrobocie.

Ponieważ wiąże się one z interwencjami jednostek ,politycznych', jak rząd czy związek zawodowy, taki rodzaj bezrobociamożna nazwać bezrobociem politycznym. Proponowane rozwiązanie to .uelastycznienie” rynku pracy przy pomocy takich narzędzi, jak

• ^KKmc *»*>* związków, zniesienie płacy minimalnej 1'minima-li/c ochrony pracownik.* przed /.wolnienlem.

’    koniunktundae

m 'wiliśmy w rozdziale a, wspominane Keynesa, zdarzają się . ,!k: mądanego bezrobocia, kióre powstaje na skutek bra-

|u-i>vcic. jak to miało miejsce podczas wielkiego kryzysu albo :clkac| recesji, jak często nazywa się skutki globalnego kry-V.. li UJ nsowego z 2008 roku. W przypadku tego rodzaju bezrobocia,

. bezrobociem koniunkturalnym, wyżej opisane podażowe

rnz wiązania jak obn i żenię płac czy przekwalifikowanie pracowników •. z. ’•::>< ii umiejętnościach są bezskuteczne.

Główną metodą szalki z bezrobociem koniunkturalnym |cst.sty-muiowanic popytu przy pomocy wydatków rządowych,powodują-h defic) 11 poluzowania polityki pieniężnej (na przykład obniżenia entowsc:*.;, .-.z sektor prywatny odbije się'i zacznie tworzyć nowe miejsca pracy¹*

. :•trzibujc bezrobocia Bej robocie syftemowe

•'.:s gdy keynesiści uważają bezrobocie za sprawę koniunktury,

, ::om-NU.w - od Karola Marksa po Josepha Stiglitza (z jego .: i. ,y efektywnej’) - twierdziło, że bezrobocie jest wto d.-onym elementem kapitalizmu.

Pogląd len wychodzi od oczywistej, lecz ważnej, obserwacji, że _ . ^    w odróżnieniu od maszyn - mają własny rozum. Oma-

e 1. ze mogą kontrolować, jak wielki wysiłek wkładają w pracę, Naturalnie, kapitaliści zawsze próbują zrobić co tyłków ich mocy, żeby zminimalizować tę możliwość, wprowadzając raportowanie, łatwo dające się monitorować zadania j/lub przenośniki tainiówe

• fonu Icji^jowUla ibOmti, ze w tym nwcncocie rząd powinien Mflltriyć poi; ’.vxę Ti Oralną i monetarną. :riA<rej;sM;>ed«k» .['r.-ejirejt óę* 1 jx>i»u i nę łbyl

wysoka inflacja.