Początkową reakcją na stres jest pobudzenie crganizmu zwane często reakcją typu walka lub ucieczka. Dzieje się tak dlatego, że przysadka mózgowa (zarządzająca całym układem hormonalnym twojego organizmu) wysyła do -adnerczy związek chemiczny stanowiący dla nich sygnał, żeby wydzielać adrenalinę i inne hormony stresu.
Reakcja typu walka lub ucieczka ma na celu comóc ci poradzić sobie z niebezpieczeństwem. Mięśnie, serce, płuca i mózg otrzymują specjalną porcję paliwa, a wszystkie inne układy organizmu zostają im podporządkowane. Zwiększa się częstość uderzeń serca, do mięśni są wysyłane większe porcje tlenu i glukozy, oddech staje się szybszy i zaczyna się wydzielać większa ilość potu, żeby ochłodzić ciało. Podwyższa się także poziom cukru we krwi, gdyż wątroba wysyła magazynowaną dotychczas glukozę do krwiobiegu. Nadnercza cały czas produkują hormony stresu, żeby podtrzymać organizm w gotowości do walki lub ucieczki.
Wszystkie te i inne skomplikowane zmiany, dokonujące się czasem w ułamku sekundy, służą jednemu celowi - odpowiedniemu wyposażeniu cię do działania lub natychmiastowej reakcji w sytuacji kryzysowej. Takim błyskawicznym działaniem jest na przykład złapanie dziecka, które ma właśnie wybiec na ruchliwą jezdnię. Kiedy niebezpieczeństwo mija, związki chemiczne wydzielone podczas stresu są już zużyte do poradzenia sobie z tą sytuacją i organizm adaptuje się do normalnego poziomu napięcia, wracając do równowagi. Nie doznaje żadnych trwałych szkód.
Problemy się pojawiają, kiedy stres trwa przez dłuższy czas, na przykład w sytuacji, której nie można szybko rozwiązać albo na którą nic nie możesz poradzić - spóźnienie pociągu, płacz dzieci, dzwonienie telefonu, połknięcie twojej karty przez bankomat, spóźnienie na ważne spotkanie, denerwujące zebranie lub nie łubiana praca.
Wówczas reakcja stresowa nie jest chwilowa, tylko trwa przez dłuższy czas i może to mieć bardzo niekorzystny wpływ na organizm. Twoje ciało pozostaje w stanie podwyższonej gotowości, adrenalina przez cały czas krąży w krwiobiegu i poziom hormonów nie może powrócić do normalnego stanu.
Ten chaos hormonalny spowodowany przedłużającym się napięciem powoduje zwiększenie ryzyka podwyższonego stężenia cukru we krwi, nadciśnienia, ciągłego zmęczenia, nadmiernego obciążenia nadnerczy i przyboru masy ciała.
5 GŁÓWNYCH KOSZMARÓW