252
Istotne, z praktycznego punktu widzenia, drobnoustroje są bezwzględnymi chemolitoautotrofami i wzrastają w warunkach tlenowych.. Energię niezbędną
00 podtrzymania funkcji życiowych oraz budowy materiału komórkowego uzyskują w wyniku przemian chemicznych: utleniania siarki elementarnej lub siarczków. Końcowym produktem utleniania siarki są siarczany. Źródłem węgla jest dwutlenek węgla.
Główne grupy drobnoustrojów wykorzystywanych w praktyce, io Thiobaci-Iluś thiooxidans, które utleniają elementarną siarkę i tiosiarczany do kwasu siarkowego oraz Thiobacillus ferrooxidans, które oprócz utleniania siarki
1 siarczków, utleniają również dwu wartości owe żelazo. Drobnoustroje te dostosowane są do bytowania w środowisku kwaśnym, takim jakie występuje w procesach ługowania mikrobiologicznego. W celu otrzymania rozpuszczalnych związków metali, pH utrzymywane jest w granicach 2-3 i z tego powodu mikroorganizmy zdolne do utleniania siarczków i siarczynów przy wyższych wartościach pH nic znajdują zastosowania.
Roztwory ługujące używane w praktyce mają bardzo skomplikowany skład mikrobiologiczny.
Przedstawione drobnoustroje stanowią jedynie część mieszanej populacji.
Istotą ługowania biologicznego jest tworzenie rozpuszczalnych soli metali w wyniku biologicznego utleniania siarczków. Rozróżniane są dwa mechanizmy tego procesu: ługowanie bezpośrednie i ługowanie pośrednie. W rzeczywistych procesach z wykorzystaniem rud o złożonym składzie chemicznym oba mechanizmy mogą występować równocześnie.
W przypadku mechanizmu ługowania bezpośredniego, występuje bezpośredni kontakt między bakteriami a minerałem zawierającym siarczki. Utlenianie do siarczanów przebiega w kilku etapach przemian enzymatycznych.
W przypadku utleniania siarczków żelaza, powstały siarczan żelazawy utleniany jest przez T. ferrooxidcms do siarczanu żelazowego.
2 4.4 (20.1)
Stwierdzono, że zgodnie z tym mechanizmem mogą być utleniane siarczki: żelaza, miedzi, cynku, ołowiu, molibdenu, kobaltu, niklu i bizmutu.
W przypadku ługowania pośredniego czynnik ługujący jest wytwarzany lub regenerowany przez mikroorganizm. Dla przykładu: siarczki mogą być utleniane.przez jony Fe40 i ługowane ze złoża bez udziału bakterii
Dwu wart ości owe kationy żelazawe powstające w tej reakcji, mogą być utleniane do żelaza III przez T. ferrooxidans i ponownie uczestniczyć w utlenianiu siarczków. Powstająca w przemianie siarka elementarna może być utleniana przez T. ferrooxidans, ale znacznie szybciej jest utleniana przez T. thiooxidans, które zwykle występują razem z T. ferrooxidans.
2 S + 3 02 + 2^0 - 2Hj$04 (20.3)
Bakterie T. thiooxidans, dzięki wytwarzaniu kwasu stwarzają korzystne warunki dla rozwoju T. ferrooxidans i utlenianiu przez nie kationów żelazawych.
Pośredni mechanizm występuje podczas ługowania md uranowych
Siarczan żelazowy powstaje w wyniku utleniania siarczków żelaza (pirytu), występujących w rudzie obok tlenku uranu.
Chemoautotrofy są organizmami mało wymagającymi jeżeli chodzi o składniki odżywcze. Podstawowe składniki mineralne pożywki występują w naturalnych środowiskach ich bytowania. Najważniejsze z nich, obok żelaza i siarczków oraz siarki elementarnej, stanowiących substraty energetyczne, to sole amonowe i magnezowe wraz z fosforanami. Większość składników mineralnych jest wymywana ze skał i przechodzi do roztworu podczas procesu ługowania.
W warunkach laboratoryjnych jest stosunkowo łatwo zapewnić właściwe zaopatrzenie w tlen i dwutlenek węgla. W warunkach przemysłowych procesy transportu składników gazowych mogą limitować wzrost bakterii.
Dodatki środków powierzchniowo czynnych polepszają zwilżalność minerałów, ale jednocześnie powodują wzrost oporów wnikania tlenu do roztworu. Z tego