Scan10050

Wartości wytrzymałości na zmęczenie zębów od zginania zależą w zasadniczy sposób od gatunku materiałów, obróbki cieplnej lub cieplno-chcmicznej, kształtu wrębu i stanu warstwy wierzchniej tego wrębu. Najlepiej jeżeli można te wartości uzyskać z badań laboratoryjnych lub eksploatacyjnych na rzeczywistych przekładniach uzyskując dla danego prawdopodobieństwa nie złamania krzywe Wóhlera lub linie uszkodzeń (pęknięć) Frencha.

Na rysunkach 3.16.1 i 3.16.2 przedstawiono wykresy wytrzymałości zmęczeniowej u podstawy zębów a_F |_im w funkcji liczby cykli dla pewnych grup stali przy danych rodzajach obróbki cieplnej dla danego prawdopodobieństwa uszkodzenia przez złamanie przy jednostronnym zginaniu.

lim

Rys. 3.16.1. Linie obciążalności (wykres zmęczeniowy Wolilera) dla wytrzymałości podsiawy zęba (dla naprężeń gnących) dla kół ze stali, hartowanych płomieniowo lub indukcyjnie (wg ANSI/AGMA 6002-B93)

Cztery górne krzywe obowiązują przy hartowaniu boków i den wrębów dla rozkładu strefy utwardzonej typu A (utwardzenie na wskroś) i twardości 55-60 HRC.

Dwie dolne krzywe obowiązują przy hartowaniu boków zębów dla rozkładu strefy utwardzonej typu B (hartowanie boków zębów bez den wrębów), przy twardości rdzenia 30-42 HRC.

L10 - l()-procentowe prawdopodobieństwo uszkodzenia,

LI - 1-procentowe prawdopodobieństwo uszkodzenia;

1 - pierwszy stopień jakości, 2 - drugi stopień jakości

Dla kół pośrednich lub gdy koło pracuje rewersyjnie (zginanie obustronne) należy wziąć około 70% wartości wytrzymałości z rysunków 3.16.1 i 3.16.2. Jeżeli nie mamy dokładnego oszacowania wartości odpowiednich granic zmęczenia na zginanie dla danych gatunków materiału, to należy je obliczyć z pewnym przybliżeniem posługując się tabelą 3.5 i wytycznymi zawartymi w rozdz. 3.8 lub korzystając z odpowiedniej literatury.

50