skanuj0024 (182)

odczytanie na osi rzędnych (o^) wartości wytrzymałości zmęczeniowej dla rozpatrywanego cyklu niesymetrycznego.

Znając wartości R_m, R_e (podane w normach PN) oraz wytrzymnałość na zmęczenie ustaloną dla cyklu symetrycznego (np. Z_rc, Z_gj), można sporządzić uproszczony wykres Smitha (rys. 1.5) dla dowolnego gatunku stali. W układzie osi współrzędnych: a_max i a_m wyznacza się punkty A, B (np. ±Z_rc) i C(R_m, R_m) oraz prostą OC prowadzoną pod kątem 45°. Po połączeniu liniami kreskowymi punktów A i B z punktem C nanosi się na prostej OC punkt D(R_e). Z punktu D prowadzi się prostą DE (równoległą do osi a_m), a następnie prostą EF (równoległą do osi <r_max). Prosta łamana AEDFB stanowi uproszczony wykres Smitha w obszarze odkształceń sprężystych. Po obliczeniu wartości kąta z punktu 0 wykreśla się prostą OG; rzędna punktu G określa wartości Z_r dla rozpatrywanego cyklu niesymetrycznego.

Wykresy Haigha sporządza się w układzie osi współrzędnych: a_a i a_m na podstawie znanych wartości R_e oraz Z_rc i Z_rj (lub Z_go, Z_gj itd.). Uproszczony wykres Haigha (rys. 1.6) powstaje w wyniku naniesienia wartości Z_rc na osi

rzędnych (punkt A), R_e — na osi odciętych (punkt B) oraz yZ_rj- — na obu

osiach (punkt C). Na przecięciu przedłużenia prostej AC z prostą wyprowadzoną z punktu B pod kątem 45° otrzymuje się punkt D. Linia łamana ADB stanowi uproszczony wykres Haigha. Obliczone wartości cr_ai i <r_ml dla rozpatrywanego cyklu niesymetrycznego nanosi się na wykres Haigha, otrzymując punkt E. Przedłużając prostą OE do przecięcia z wykresem Haigha, otrzymuje się punkt F. Na podstawie odczytanych wartości współrzędnych punktu F (<r_m i crj oblicza się a_max = <J_m + G_a, co odpowiada wartości Z_r (Z_c, Z_g lub Z_s) przy danym cyklu niesymetrycznym.

Podany opis sporządzania uproszczonych wykresów Smitha i Haigha jest aktualny w przypadku, gdy podziałki na osi rzędnych i odciętych są jednakowe.

25