ScanImage68

Sprawdzenie stanu naprężeń w pasie dolnym (rys. 15.22) przeprowadza się zgodnie z wzorem:

M +M

w x ^Y , a ~    ^- +

M.

w

*2

U'

W

yd 1

m

(15.68)

gdzie: W_x(J — wskaźnik wytrzymałości x-x odniesiony do pasa dolnego, ^_ydl — wskaźnik wytrzymałości pasa dolnego względem osiy-y, Bil^ - jak poprzednio, to₂ — rzędna wycinkowa punktu W.

Poza bimomentem działają także na belkę posuwnicową:

1) Moment giętno-skrętny, którego wartość, w przypadku skręcania belki w środku rozpiętości, oblicza się wg wzoru:

Af cos h kx

s_

2 cosh-y

(15.69)

Maksymalna wartość tego momentu wynosi:

(15.70)

H,

2) Moment skręcający:.

M /    '

s f, cosh k x

--~kT

\ ^coshT .

(15.71)

Stany naprężeń w belce podsuwnicowej pełnościennej wywołane zginaniem oraz bimomentem i momentem giętno-skrętnym pokazano na rys. 15.23. Moment skręcający (15.71) powoduje naprężenia ścinające.

Gdy belki podsuwnicowe skonstruowane są w formie przekrojów skrzynkowych (rys. 15.15b), często stosowanych na słupach międzynawowych lub na belki dźwigające suwnice wspornikowe (konsolowe), wtedy można przy wymiarowaniu stosować metodę przybliżoną, opartą na następujących założeniach:

—    środek skręcania pokrywa się ze środkiem cjężkości przekroju,

-    belkę rozkłada się na cztery dźwigary płaskie o momentach bezwładności:

J =^b~^XJ

^{h =}l^jxc

(15.72)

J = ^h~^yJ ^h JT^Jyc’

I =^y J ^Ją h^Jyc

gdzie: J_xciV — moment bezwładności całego przekroju względem osi x iy przechodzących przez środek ciężkości całego przekroju, x, y, b, h — jak na rys. 15.15a.

Układ sił działających na belkę w danym przekroju może składać się z kilku sił pionowych i poziomych, Gdy na belkę działa kilka suwnic mostowych i konsolowych, wtedy zastępujemy je jedną siłą pionową, jedną siłą poziomą i momentami działającymi w środku ciężkości przekroju:

^Pv = ²⁷W’

Rys. 15.23

^{= 2} Phi’ ^Mr = ² Pri^Cx, ^MH = ² H'^Cyt’ ^{M = M}r^+M" (¹⁵-⁷³>

gdzie: P_vj - poszczególne siły pionowe działające w danym przekroju, P_hj — poszczególne siły poziome działające w danym przekroju, e_xi,e_yi - odległości sił P_vj i P_fj- od środka ciężkości przekroju belki.

Obciążenia poszczególnych układów płaskich wyznacza się wg następujących

wzorów:

p = p b ^x m ^rVl ^rV b

^b<-^J,c^+Jyc)

Y    XC

^v xc yc’

P = P —- - M ^rHg    h

yc

h(J +J )

^v xc yc’

P,_TJ = /> f + M

yc

^{Hd H}h h (J +J )'

^v xc yc’

(15.74)

(15.75)

(15.76)

(15.77)

Ola tak rozłożonego obciążenia wyznacza się momenty zginające dla każdego składowego dźwigara oddzielnie, naprężenia dla punktów skrajnych (narożnych) oraz odpo-