w sobie zarówno możliwości ewidencji analitycznej jak i syntetycznej. Posiadają najczęściej budowę modułową prowadzącą od analityki na poziomie kartotek kontrahentów, pracowników, środków trwałych, rejestrów VAT itp., z których dane jednostkowe przenoszone są w sposób automatyczny na konta syntetyczne. Dodatkowo są one najczęściej powiązane z modułem sprawozdawczości i analizy finansowej.
1.6.1. Pojęcie i przebieg inwentaryzacji
Inwentaryzacja obejmuje ogół czynności zmierzających do określenia faktycznego stanu poszczególnych składników aktywów i pasywów jednostki gospodarczej. Na tej podstawie dokonuje się weryfikacji stanów księgowych, doprowadzając w razie rozbieżności do ich zgodności z rzeczywistością. Jest to jeden z warunków prawidłowości prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz uzyskania prawdziwego i wiernego obrazu firmy.
W praktyce księgowości wypracowano kilka metod inwentaryzacji. Inwentaryzację można przeprowadzać w drodze (1) spisu z natury, (2) potwierdzenia salda, (3) weryfikacji. Metoda spisu z natury polega na fizycznym przeliczeniu oraz wycenie składników majątkowych, a następnie porównaniu danych spisowych z danymi ujętymi w księgach rachunkowych.
Inwentaryzację przeprowadza się na ostatni dzień roku obrotowego. W praktyce ważne jest kryterium łączące sposób przeprowadzania inwentaryzacji ze specyfiką objętych nią składników. Zasadniczą rolę odgrywa w tym zakresie spis z natury w odniesieniu do5':
• środków trwałych, ale z wyłączeniem gruntów i środków niedostępnych oglądowi,
• maszyn i urządzeń zaliczanych do inwestycji rozpoczętych,
• rzeczowych składników majątku obrotowego,
• środków pieniężnych w kasie,
• akcji, obligacji, bonów i innych papierów wartościowych.
Do przeprowadzenia spisu z natury powoływana jest komisja inwentaryzacyjna. Spis z natury przebiega następująco54:
1) pomiar rzeczywistej ilości składników majątkowych (mierzenie, ważenie, liczenie, niekiedy szacunkowe ustalenia),
2) zamieszczenie wyników spisu w arkuszach (kartach) spisowych, z podaniem nazwy sporządzonego dokumentu („Arkusz spisu z natury”), a także:
• nazwy przedsiębiorstwa (pieczątki),
• kolejnego numeru arkusza oznaczonego w sposób uniemożliwiający zamianę (parafowanie przez osobę odpowiedzialną za inwentaryzację),
• określenie metody inwentaryzacji,
• określenie miejsca przeprowadzenia spisu z natury oraz czasu jego dokonywania (data, godzina) i terminu, którego dotyczy (koniec roku, przyczyna doraźna),
• numeru pozycji w arkuszu,
• szczegółowego określenia składnika majątku (nazwa, kolor, deseń, gatunek, rok produkcji itp.) i jego symbolu identyfikacyjnego (indeks, numer inwentarzowy),
• jednostki miary,
• ustalonej rzeczywistej liczby, ceny jednostkowej i wartości,
53 Ustawa o rachunkowości..., art. 26 ust. 2.
54 J. Maluszewicz, P. Matuszewicz, Rachunkowość od podstaw..., s. 344.
29