Scan Pic0018

latencją; preparat ten posiada duży margines bezpieczeństwa. Jego działanie jest 7- 10 razy silniejsze od fentanyluPrzed podaniem dożylnym zaleca się, w celu uniknięcia bradykardii, podanie małej dawki cholinolityku np. atropiny; niekiedy zdarzają się po podaniu sufentanylu nudności. Dawka nasycająca wynosi 0.5- 5 pg/ kg. m. c.; czas działania leku uzależniony jest od podanej dawki, przy 0.5 pg/ kg m. c. wynosi on ok. 50 minut; dawki do wlewu ciągłego nie ustalono.

REMIFENTANYL (Ultiva; GIaxoWellcome; amp. 1, 2 i 4 mg); jest syntetycznym opioidem posiadającym właściwości „czystego agonisty receptora opioidowego” o sile działania zbliżonej do fentanylu, a więc 100x większej od morfiny. Wraz z rozkładem leku ustępuje jego działanie analgetyczne i depresyjne wobec ośrodka oddechowego. Do innych unikalnych właściwości farmakologicznych remifentanylu należą: normalizacja mózgowego przepływu krwi, normalizacja zapisu EEG, zachowana autoregulacja przy skojarzeniu go z anestetykami wziewnymi, brak wpływu na ciśnienie wewnątrzczaszkowe oraz niewielki wpływ depresyjny na układ sercowo- naczyniowy. Dawka wstępna remifentanylu, poprzedzająca wlew ciągły dożylny z prędkością 0.025-0.2 pg/ kg/ min wynosi 0.3 pg/ kg m. c.

We wlewie ciągły m podłączyć można również MORFINĘ (Morphinum HC1

Polfa; amp. po 1 ml; 1 ml= 0.01 albo 0.02). Dawka nasycająca wynosi 0.1- 0.2 mg/ kg. m.

c., po której podłącza się wlew ciągły z prędkością 0.01- 0.04 mg/ kg. m. c./ godz.

Decydując się na wybór tego preparatu (morfina) należy pacjentowi podać dawkę

wstępną, wynoszącą 2- 3 mg, w celu „wysycenia” receptorów w ośrodku wymiotnym;

po ok. 5 minutach od podania dawki „wysycającej” receptory w ośrodku wymiotnym,

podać można (drogą miareczkowania) dawkę analgetyczną. Maksymalny efekt

analgetyczny i depresja oddechowa występują po 30 minutach od czasu podania morfiny

dożylnie.

•/

PETYDYNA (Dołargan Chinoin; amp. 2 ml; 1 ml= 0.05) pomimo możliwości włączenia wlewu ciągłego 0.3- 0.6 mg/ kg m. c./godzinę po podaniu dawki nasycającej (1-2 mg /kg m.c.). preparat ten nie jest wskazany w ratownictwie z powodu możliwości kumulowania się oraz możliwości wywołania drgawek. Czy nnikiem predysponującym do wystąpienia drgaw ek jest metabolit petydyny - 6-norpetydyna.

Do tej pory w uśmierzaniu bólu wywołanego urazem ograniczone zastosowanie miały niesteroidowe środki przeciwzapalne. Związane to było z ich właściwościami farmakologicznymi:

• poziom analgezji jest ograniczony tzw. efektem sufitowym (zwiększenie dawki powyżej pewnej wartości nie zwiększa działania przeciwbólowego)

■    z wyjątkiem paracetamolu działają one na poziomie obwodowego układu nerwowego, hamując biosyntezę prostaglandyn poprzez zablokowanie cvklooksygenazv

V    V ~    V

■    powodują zmniejszoną adhezję płytek krwi, zwiększając ryzyko krwawień.

Niedogodności te łagodzi fakt braku możliwości rozwinięcia się tolerancji psychicznej, czy fizycznej (praktycznie nieistotnej w pomocy doraźnej).

Silny ból może mieć istotny wpływ na stan psychiczny chorego, który obawia sie utraty kontroli nad swoimi emocjami, martwi sie, czv ból nie stanie sie nie do zniesienia. Jak ból prowadzi do pojawienia sie leku, tak lek zwiększa natężenie bólu. Stwierdzono liniowa zależność miedzy lekiem i bólem: im większe natężenie bólu. tvm większy lek. Większy lek skłania chorych do żadania większych dawek leków' przeciwbólowych.

Powszechnie stosowanymi lekami wspomagającymi analgezję są leki z grupy benzodwuazepin, które bardzo korzystnie wpływają na lek towarzyszący ostremu bólowi. Działanie anksjolityczne wszystkich benzodw uazepin jest podobne i polega na