SchlegelS4

pa/ustris z hodowli wzbogaconej w benzoesan i wystawionej na działanie światła. Od tego czasu stwierdzono, 2e we wczesnych etapach aktywacji benzoesanu uczestniczy koenzym-A i powstaje związek pośredni benzylo--CoA. który ulega hydratacji do pochodnej cykloheksanu, a następnie degradacji z uwolnieniem acetylo-CoA. Beztlenowy rozkład podstawionego benzenu jest szlakiem reduktywnym. Wiele jeszcze jest do wyjaśnienia, zanim możliwości beztlenowego rozkładu węglowodorów aromatycznych zostaną w pełni poznane.

Ksenobiotyki. Są to związki zsyntetyzowane chemicznie, na ogół nie występujące w przyrodzie. Wydaje się wątpliwe, aby istniały organizmy zdolne do ich rozkładu. Do ksenobiotyków należą fungicydy, herbicydy, pestycydy, nematocydy i wiele innych. Pod względem budowy najczęściej są to podstawione węglowodory, fenylowęglany i inne podobne związki. Niektóre z tych substancji, stosowane w dużych ilościach w uprawach, są bardzo oporne i rozkładają się niezwykle wolno lub wcale. Inne usuwane są z gleby, lecz nie są znane produkty ich rozkładu. Jeszcze inne rozkładają się bardzo szybko. Badania w tym kierunku pełne są niespodzianek.

W niektórych słabo przepuszczalnych glebach pod budynkami przemysłowymi, takie rozpuszczalniki, jak chloroform, di-, tri- i polichloroetylen akumulują w ilościach pozwalających na ich wypompowanie. Gleba wymaga zaś oczyszczenia metodami chemicznymi, fizycznymi lub biotechnologicznymi. Ważne problemy tego rodzaju są przedmiotem badań mikrobiologicznych. Sztuczne włókna typu polietylen i polipropylen są niegroźne, ale praktycznie zupełnie niepodatne na biologiczną degradację. Podczas gdy substancje zmiękczające zawarte w tych włóknach stopniowo utleniają się, to szkielet polimeru pozostaje nienaruszony. Należy mieć nadzieję, że polimery te będą zastąpione przez takie biodegradowalne biopolimery, jak kwasy poli(hydroksy)tłuszczowe lub pochodne skrobi.

Kometabolizm. Niektóre związki podlegają degradacji przez drobnoustroje jedynie wówczas, gdy występują razem z innymi substancjami. Tego typu degradacja jakiegoś związku, która sama nie podtrzymuje wzrostu komórki, ale przebiega w obecności innej degradowalnej substancji (kosubstratu). nosi nazwę kometabolizm u lubkoutlenienia. Kometabolizm może być wykorzystywany, na przykład, do oczyszczania w tej samej oczyszczalni ścieków przemysłowych zawierających syntetyczne związki

534