skanowanie0002 8

Wh/yMKir (NtOtne pUM wiiiNtki ślatlowc mogą być toksyc/nc, jeśli dostar-C7HH9 ni| do organl/,mu w ilościach znacznie przewyższających zapotrzebowanie. Ich niezbędność jest ograniczona i zależy od takich czynników, juk stopień utlenieniu czy ilość pierwiastka podawana z dietą. Dla pierwiastków powszechnie uważanych za toksyczne, jak np. As, Cd, Hg i Pb wymagane jest szczególnie precyzyjne odróżnienie niedoboru od stężenia prawidłowego i terapeutycznego oraz dawki toksycznej. Zależność efektu fizjologicznego! wywołanego przez dany pierwiastek, od dawki dostarczanej z dietą przedstawia rycina 1.

Ryc. 1. Zależność efektu fizjologicznego wywołanego przez pierwiastki śladowe zależnie od ich dziennej dawki. A - całkowity niedobór, B,C,D - niedobór o różnym nasileniu, f - dawka fizjologiczna, prawidłowa, F - efekt farmakologiczny, G - przewlekły nadmiar, chroniczne zatrucie, H - ostre działanie toksyczne, dawka śmiertelna [2].

2. Specyficzność działania pierwiastków śladowych

Działanie pierwiastków śladowych in vivo jest całkowicie specyficzne. Niedobór pierwiastka może być zlikwidowany wyłącznie przez ten sam, u nic inny, choć chemicznie podobny do niego pierwiastek. Wysoka specyficzność in vivo wiąże się z działaniem specyficznych białek przeno-