Cd. tab. 6.5
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
a) chor. ucha zewnętrznego b) chor. ucha środkowego |
śr. b.i. śr. b.i. |
śr. b.i. |
poz. 46 5—'10% |
. — |
c) chor. przewlekłe: swoiste, toksyczne |
śr. III |
śr. III |
poz. 44, 45 | |
d) otoskleroza |
III |
5—20% | ||
e) nowotwory |
śr. m |
śr. III |
poz* 194 |
Le ■■ — |
tf) urazy małżowiny usznej, zwężenie lub zarośnięcie zew. przewodu słuchowego |
śr. b.i. |
śr. b.i. |
wg poz. 41 poz. 42, 43 5—25% | |
g) uszkodzenie ucha wewnętrznego z uszkodzeniem części słuchowej |
śr. b.L |
śr. b.i. |
wg poz. 41 poz. 47 5—10% | |
h) uszkodzenie ucha wewnętrznego - — z uszkodzeniem części statycznci |
śr. III |
śr. III |
20—50% |
Bp. III |
— z uszkodzeniem części słuchowej i statycznej |
śr. III/II |
śr. III/II |
30—60% |
Dp. III/II |
ochrypły, dysfonia lekkiego sto-pnia, średniego i znacznego, afonia i utrata zupełna głosu.
Odrębną grupą specjalistycznych zagadnień orzeczniczych jest orzekanie w chorobach powodujących osłabienie słuchu oraz w zaburzeniach mowy. Szczegółowe zasady orzecznictwa lekarskiego w chorobach narządu głosu, zaburzeń mowy, schorzeń słuchu przedstawiono w tab. 6.5.
Jest też pewna sytuacja orzecznicza, gdy lekarz może być zobowiązany do oceny sprawności narządu głosu u kandydata do nauki zawodu (np. studiów) lub do określonego zawodu, wymagającego w przyszłej pracy dużego wysiłku głosowego. Propozycje w tym zakresie przedstawiono w tab. 6.6, mają one charakter selekcyjny.
Reasumując przedstawione powyżej zasady praktyki orzeczniczej należy zwrócić uwagę na to, że u wielu osób z nabytymi chorobami i zaburzeniami głosu, mowy lub słuchu można by zmniejszyć stopień inwalidztwa luib przesunąć go na okres życia poprodukcyjny, gdyby działania profilaktyczne były konsekwentnie realizowane w zakładach pracy.
Przeć i wwskazania do podejmowania nauki zawodu wymagającego wysiłku głosowego u osób z niedomogami narządu głosu warunkowanymi zmianami anatomicznymi wieku rozwojowego
1. Zmiany konstytucjonalne krtani:
. a) asymetrie chrząstek i mięśni
b) niezgodność drgań obu fałdów głosowych
c) niezgodność w narządzie Sanacyjnym
d) specjalne uwarunkowania konstytucyjne występujące u asteników i pykni-ków (względne)
2. Przejściowe choroby krtani
3. Niewłaściwa artykulacja
4. 'Niewłaści wa wysokość głos u-
5. Ohoroby ogólne powodujące dysfonię w wieku młodzieńczym.
<6. Zaburzenia czucia w zakresie błony śluzowej krtani
7. Niedowłady fałdów głosowych i guzki śpiewacze
8. Jgkanie saę lub mowa bezładna.
9. Choroby nowotworowe lub przewlekłe stany zapalne krtani. •
10. Uszkodzenia lub upośledzenia narządu słuchu w latach młodzieńczych (względne).
11. Zmiany psycboneuax>logiczne (mp. predyspozycje -histeryczne) — bezwzględne.
12. Zmiany endokrynologiczne (względne)
Z tych też względów w każdym przypadku nabytej choroby powodującej omawiane zaburzenia, lekarz specjalista foniatra powinien dokładnie analizować dokumentację leczniczą chorego, sięgając nawet do okresu angażowania do pracy, w celu uzyskania jasnej odpowiedzi, czy zaburzenie foniatryczne było już stwierdzone w okresie badań przed przyjęciem do pracy, bądź symptomy choroby spostrzeżono w czasie okresowych badań profilaktycznych w okresie zatrudnienia, czy też pacjent był zdrów, a dopiero po paru latach narażenia zawodowego wystąpiły objawy choroby.
Analiza powstawania choroby dokonana na podstawie długoletniej dokumentacji umożliwia wyciąganie właściwych wniosków orzeczniczych, a także wybór optymalnych metod-rehabilitacji czy też zalecenia podjęcia przez chorego innego zawodu.
PIŚMIENNICTWO
77, 170, 205, 285, 302, 350, 378, 359, 520, 532, 561, 751, 752, 788, 789, 805, 806, 807, 836, 882, 916.