skanuj0016(2) 2

Poziom osnowy składa się z punktów zwanych reperami tj punktów materialnych destabilizowanych na powierzchni ziemi lub na obiektach np. budynkach. Wzajemne odległości tak fizycznie zastabilizowanych znaków w terenie wynoszą ok. 500m.Repery te wyznaczają linie nazywane odcinkami niwelacyjnymi, a długość tych odcinków zależy od tzw' klasy niwelacji.

Podstawowa państwowa osnowa niwelacyjna dzieli się na 3 klasy różniące się dokładnością wyznaczania wysokości.

1 klasa - błąd średni < lmm/km odcinka niwelacyjnego,

Podstawową metodą wyznaczania różnic .wysokości jest matematyzacja niwelacji geometrycznej. Kolejne klasy zagęszczają tą siadkę

Pomiar osnowy wysokościowej

Podstawową metody pomiaru różnic wysokości między dwoma punktami jest metoda niwelacji geometrycznych

-X"Niwelacja geometryczna.

Oś celowa lunety - prosta łącząca środka krzyża nitek ze środkiem optycznym obiektywu Poziomowanie za pomocą libeli (rurkowa)lub automatycznie za pomocą kompensatora wahadłowego.

Jeśli ustawiamy niwelator to ten punkt jest niżej, który' ma większy odczyt na łacie. Za punkty tymczasowe wykorzystujemy albo żabkę geodezyjną albo kliny (bardziej stabilne)

Tyczenie rurociągów lub innych urządzeń rurowych o zadanym pochyleniu, (s) -wykorzystani

L

Niwelatorem odczytujemy OA

Podnoszenie lub opuszczanie osi do momentu aż w niwelatorze pojawi się odczyt OB. no i teraz sprawdzamy czy OA się nie zmieniło po manewrach jak tak to znowu ustalamy OB. i tak dalej.

-^Niwelacja trygonometryczna.

Nazwa pochodzi od trójkąta prostokątnego zbudowanego z celowej i jej rzutu na płaszczyznę oraz jej wysokością AH - między urządzeniem a celem. Polega na określeniu różnicy wysokości na podstawie pomiarów długości oraz kątów pionowych (kątów mierzonych