skanuj0030 2

Ni²’ + 2 HO" Ni(OIP? jasnozielony

Ni²’ + 2 HO" Ni(OIP? jasnozielony

Przejście od różowo-czerwoncgo roztworu Co²*; przez niebieską sól •zasadową, do różowego CofOHb. kiór>' brunatnieje (utlenianie do

comhY

Co²⁺ + HO' ^ (Co(OH)]*

(Co(OH)f+ CI" 2 fCo(OH)lC)

niebieski hydroksochlorck

ICo(OH)lCl + HO' ^ ęo£OH)₂ + CI"

różowy

Tworzenie się wodorotlenków amfoterycznych:

Al^Jł + 3 H0‘ - AKOHt,    biały

Aj£OH)₃ + HO" 2 [Al(OH)₄]"    bezbarwny roztwór tetrahydroksoglinianu(lll)

(fonny odwodnione to: A10₂~ i AlOj³*)

(meta-glinian)    (orto-gliman)

Zn²⁺ + 2 HO" 3S MQH)₂    biały

Zn(OH)? + 2 HO" [Zn(OH)₄]²" bezbarwny roztwór tctrahydroksocynkanu(Il) (forma odwodniona to: Zn0₂²~cynkan)

Cr³⁺ + 3 HO" 2 CrfOHh    szarozielony

Cr(OHb + HO" 5^ [Cr(OH)₄]’ zielony roztwór tetrahydroksochromianu(Iłl) (inne zapisy to: nieta-chromin Cr0₂~ i orto-chromin Cr0₃³ ; obecnie są określane jako chromiany(lll)].

Równowaga ostatniej reakcji jest łatwa do naruszenia - ogrzanie do wrzenia powoduje całkowitą hydrolizę tetrahydroksochromianu(lll) czyli uwodnionego chrominu:

T

[Cr(OH)₄]“ - CrfOH)j + HO"

zielony    szaro-

roztwór -zielony osad

Wypada tu przypomnieć, że jony lAl(OH)₄] i [Zn(OH)₄]² nie ulegała hydrolizie podczas ogrzewania ich alkalicznych roztworów.

Działanie 0₂ rozpuszczonego w roztworach analizowanych możemy zapisać, w przypadku Fe(OH)? lub Co(OMK w postaci reakcji:

4 Fe(OH>2 + 0₂ + 2 11₂0 -> 4 Fe(OH)r

ziclotuwy    rdzawy

4

1

Fe(OH)₂ + HO" Ti Fę^ORb + e 0₂ + 2 H₂0 + 4 c £ 4 HO"

Dla Mn(Of-Q? reakcję połówkową utleniania możemy zapisać:

Mn(OH)? + 2 HO" 2 MnO, + 2 H,0 + 2 e a stąd sumaryczny zapis ma postać:

2 Mn(OHV) + O, -♦ 2 MnO, + 2 H,Q

biały    brązowo - czarny

Porównując dane dotyczące różnych związków manganu (III) i (IV) możemy zauważyć, że:

1° Mn(III) jest nietrwałym stopniem utlenienia. Związki Mn(III) łatwo dysproporcjonują: 2 Mn(III) => Mn(IV) + Mn(ll)

2° W praktyce laboratoryjnej, jedyną trwałą postacią Mn(IV) jest uwodniony trudno rozpuszczalny MnO? (inne spotykane zapisy tej cząsteczki to: MnO?aq, xMnOrvH->Q. H?MnCb. MnQ(OHV>).

3° Mangan chętnie tworzy tlenki zawierające w jednej cząsteczce zarówno Mn(II), jak i Mn(IV). Stąd wynika, że Mn?Cb może być traktowany także jako sól MnⁿMn^lvOr.

4° W trakcie wykonywania analiz, będziemy spotykać się w praktyce ze związkami manganu na: (II), (IV) i (VII) stopniu utlenienia.

59