skanuj0035 2

34 Rozdział 2.

Rys. 2.8. Wyznaczanie umownej granicy sprężystości

Umowną granicę plastyczności wyznacza się dla materiałów, które podczas próby rozciągania nie mają na wykresie punktu przystanku siły charakterystycznego dla granicy plastyczności. Dla tych materiałów granicę plastyczności wyznacza się dwoma sposobami.

Metoda odciążania

Jest to metoda doświadczalna, przeprowadza się ją podobnie jak przy wyznaczaniu granicy sprężystości Rs_P, z tym że kryterium trwałego odkształcenia próbki przyjęto jako 0,2% długości początkowej. Metoda polega na stopniowym obciążaniu i odciążaniu do zerowego poziomu siły z jednoczesną obserwacją wielkości odkształcenia trwałego, jaką wskazuje ekstensometr. Schemat metody pokazanej na wykresie przedstawia rys. 2.9.

Po osiągnięciu trwałego 0,2% odkształcenia rejestrujemy ostatnią siłę obciążającą, która posłuży do obliczenia Ro,2, i oznaczamy ją jako Po,2-

Metoda obciążania

Jest to metoda doświadczalno-wykreślna, a jej dokładność zależy od dokładności otrzymanego wykresu rozciągania generowanego przez maszynę wytrzymałościową. Można tę metodę stosować wówczas, gdy układ tworzenia wykresu jest sterowany bezpośrednio z ekstensometru indukcyjnego lub pracującego na zasadzie tensometrii oporowej bądź na zasadzie interferometr* optycznej. Przyrządy te najczęściej współpracują z komputerem sterującym