Sejsdef

Ogniska wstrząsu - obszar górotworu, stanowiący źródło fal sejsmicznych. Wewnątrz tego obszaru zachodzą wszelkie deformacje niespreżyste w momencie powstawania wstrząsu, na zewnątrz zaś rozchodzą się w górotworze jedynie fci; sejsmiczne.

Wielkość obszaru najczęściej związana jest z wielkością energii sejsmiczne; emitowanej ze źródła.

Aktywność sejsmiczna - wielkość, która określa sejsmiczność górotworu i jest zdefiniowana jako liczba wstrząsów w jednostce czasu np.: liczba wstrząsów/dzień, iiczba wstrząsów/tydzień.

Energia sejsmiczna energia fal sejsmicznych wypromieniowanych przez powierzchnię źródła.

/

Fala podłużna (kompresyjno - dylatacyjna; zagęszczanie - rozrzedzanie) - rodzaj ruchu falowego, w którym drgania ośrodka odbywają się w kierunku rozchodzenia się fal. Sprężyste fale podłużne związane są ze zmianami objętości ośrodka, np. fale akustyczne w powietrzu.

Fala poprzeczna - rodzaj ruchu falowego, w którym drgania ośrodka odbywają się prostopadle do kierunku propagacji fali,    '    Sprężyste fale poprzeczne związane są

z odkształceniami postaci i dlatego mogą się rozchodzić jedynie w ciałach stałych. W zależności od kierunku drgań wyróżnia się fale poprzeczne spolaryzowane pionowo i fale poprzeczne spolaryzowane poziomo.

Fale powierzchniowe - fale, które rozchodzą się wzdłuż powierzchni granicznej lub w jej pobliżu. Zalicza się do nich:

fale Rayleigha rozchodzące się wzdłuż powierzchni swobodnej z prędkością nieco mniejszą od fal poprzecznych,

-    fale Love'a powierzchniowe fale rozchodzące się w ośrodku warstwowym o prędkościach propagacji nieco większych od fal Rayleigha,

-    fale hydrodynamiczne.

Magnituda w strząsu M - bezwymiarowa miara, umożliwiająca porównywanie wstrząsów lub trzęsień ziemi oryginalnie zdefiniowana przez Richtera jako logarytm dziesiętny ze stosunku maksymalnej amplitudy przemieszczenia A do maksymalnej amplitudy przemieszczenia wstrząsu wzorcowego Aq:

^(A) M A)

M = log

A - odległość stanowiska oa epicentrum wstrząsu. Przyjmuje się standardową odległość od epicentrum zwykle 100 km (wg. Richtera).

Maksymalna magnituda trzęsienia ziemi M_L<9,0; dla wstrząsów górniczych M_L<5,2.

Tłumienie górotworu - część spadku gęstości energii (amplitudy) fali w miarę wzrostu odległości od źródła, niezależna od geometrii frontu fali. Tłumienie fal sejsmicznych zależy od niesprężystych własności górotworu. Stosowanymi miarami tłumienia są: liniowy współczynnik tłumienia, dekrement tłumienia i współczynnik dobroci.

Wejście fali - początek ciągu falowego, zaznaczający się na zapisie nagłym wzrostem energii fali.

Rejonizacja (lokalizacja przybliżona) ogniska wstrząsu - metoda przybliżonego wyznaczenia obszaru ogniska, wykorzystująca fakt, że do czujników położonych najbliżej ogniska fala sejsmiczna dociera najszybciej. Odpowiednio rozmieszczając czujniki wokół ogniska i określając kolejność wejścia fali, wyznacza się rejon, w którym znajduje się ogniska wstrząsu.

Ryzyko wstrząsu - prawdopodobieństwo wystąpienia wstrząsu, którego energia sejsmiczna (lub magnituda) przekroczy zadaną wartość progową.

Ryzyko zagrożenia sejsmicznego - prawdopodobieństwo przekroczenia w danym punkcie progowych wielkości maksymalnych przyśpieszeń drgań sejsmicznych.