sinice1

Komórki sinic

Zanim poznano ultrastrukturę ich komórek sinice uważano za organizmy należące do świata roślin. Przyczyną takiego zaklasyfikowania był silny rozwój aparatu fotosyntezy, która ponadto przebiega u sinic z wydzieleniem tlenu, a więc podobnie jak u roślin. Analiza elektronowo-mikroskopowa ujawniła jednak typowe cechy prokariotyczne komórek sinic i ich duże podobieństwo do bakterii, co np. znajduje dziś swe odbicie w nazwie „cyjanobakterie” używanej na określenie sinic przez niektórych autorów. Ściana komórkowa sinic jest kilkuwarstwowa, a jej główny składnik szkieletowy stanowi mukopeptyd. W warstwie zewnętrznej występuje białko-wo-lipopolisacharydowy kompleks, podobnie jak u bakterii gramujemnych. W ścianie znajdują się różne zagłębienia oraz pory, umożliwiające protoplastowi kontakt ze środowiskiem. Pory prawdopodobnie są m.in. kanałami, przez które wydzielany jest na zewnątrz ściany komórkowej śluz, który u większości sinic tworzy dokoła komórki otoczkę różnej grubości, konsystencji i zabarwienia. W skład otoczki wchodzą kwasy pektynowe oraz mukopolisacharydy złożone z różnych cukrów i kwasów uronowych. Struktura otoczki jest włóknista — w bezpostaciowej macierzy znajdują się wielocukrowcowe fibryle. Otoczka, obok ściany nadającej też określony kształt

Rys. 2.7. Komórka sinicy