W organizmach żywych celuloza jest ściśle powiązana z hemicelulozami.
Hemicelulozy (półbłonniki) są również wielocukrami zbudowanymi głównie z pentoz (arabinoza, ksyloza), heksoz (mannoza, glukoza, galaktoza), kwasów uronowych (kwas galakturonowy, kwas glukuronowy) i z dezoksycukrów (utrata jednego atomu tlenu w odpowiednim cukrze), np. ramnozy. Pełnią funkcje materiału zapasowego i strukturalnego. Wchodzą w skład śluzów i ścian komórkowych roślin, porostów i grzybów. Ulegają hydrolizie do cukrów prostych pod wpływem rozcieńczonych kwasów i enzymów.
Pektyny,
Pektyny są to linearne polisacharydy poliuronidowe (polimery kwasów uranowych). Monomerem jest najczęściej kwas poligalakturonowy (poligalakturonian). Cząsteczki tego kwasu połączone są wiązaniami glikozydowymi w pozycji alfa-1 —>4. Grupy -COOH są zestryfikowane, a grupy -OH zacetylowane. W skład polimerów pektynowych wchodzą również cukry: arabinoza (polimer arabanowy; cząsteczki arabinofyranozowe połączone wiązaniami alfa-1—>5 glikozydowymi), ksyloza, galaktoza (polimer galaktanowy; cząsteczki galaktozy połączone wiązaniami glikozydowymi beta-1—>4).
Pektyny wchodzą w skład ścian komórkowych. W roztworach kwasów i cukrów tworzą żele (zastosowanie w przemyśle spożywczym i w gospodarstwie domowym). Zawarte w pokarmach pektyny pobudzają perystaltykę jelit, działają ochronnie, hemostatycznie, przeciwzapalnie, przeciwbiegunkowe; zapobiegają zaparciom.
Trawione są przez poligalakturonazę, czyli pektynazę, która jest glikozydazą katalizującą rozpad wiązania alfa-1—>4 giikozydowe. Pektynoesterazy katalizuje hydrolizę wiązań estrowych między grupami -COOH i -OH (wiązania metyloestrowe).
Glikozydy.
Glikozydy to związki zbudowane z części cukrowej - glikonu i z części niecukrowej — aglikonu (geniny). Są ważne z punktu widzenia leczniczego i biochemicznego. Pod względem chemicznym glikozydy podzielić można następująco:
1.0-glikozydy: grupa wodorotlenowa aglikonu (alkohole, kwasy) połączona jest z węglowodanem:
R-C-OH + H-O-R,
2. N-glikozydy: grupa aminowa aglikonu (1, II-rzędowe aminy) połączona jest z cukrem:
R-C-OH + H-N-Ri, -R2
3. C-glikozydy: połączenie aglikonu (np. alkoholu) z cukrem ma miejsce przez węgiel C:
R-C-OH + H-C-Ri, -R2, -R3
4. S-glikozydy: połączenie aglikonu (zawierającego siarkę) z cukrem odbywa się przez siarkę:
R-C-OH + H-S-R,
Na ćwiczeniach będziemy wykrawali glikozydy nasercowe w liściach konwalii (reakcja Kellera-Kilianiego na obecność dezoksycukrów glikozydowych). W konwalii występują głównie glikozydy pochodne strofantydyny (konwalatoksyna, konwalozyd) i strofantydolu (konwalatoksol). Genina jest steroidem z pierścieniem laktonowym. Cukrem (dezoksycukrem) jest ramnoza (cukier prosty w którym co najmniej 1 grupa wodorotlenowa jest zredukowana.
Przetwory z konwalii wykorzystywane są w lecznictwie w niewydolności krążenia pochodzenia sercowego. Działają na mięsień sercowy ino- i tonotropowo dodatnio.
Glikozydy fenolowe dają po hydrolizie aglikon w formie fenolu lub jego pochodnych. Cukrem jest najczęściej glukoza. Mają charakter słabych kwasów. Są dobrze rozpuszczalne w wodzie.
Stanowią bardzo ważną grapę związków z punktu widzenia biochemicznego i farmakognostycznego. Większość z nich wykazuje właściwości bakteriobójcze, grzybobójcze i wirusobójcze.
i-ancucn ouueuiuwy, ubidirn etap oddychania wewnątrzkomórkowego, przebiegający na wewnętrznych błonach mitochnnririnm i polegający na przenoszeniu elektronów i protonów na kolejne przenośniki. Kolejnym etapom tej wędrówki elektronów towarzyszy wydzielanie się energii, która zostaje wykorzystana do syntezy AJP z ADP. Ostatecznym akceptorem elektronów i protonów jest tlen, a reakcja ta prowadzi do utworzenia cząsteczki wody. Tworzenie wody jest podstawową reakcją dostarczającą energii komórkom w warunkach tlenowych.
VT lą/ania peptydowe Wiązanie peptydowe - to wiązanie chemiczne łączące dwa koleine aminokwasy w cząsteczkach peptydów i białek.
Powstaje w wyniku połączenia grupy karboksylowej jednego aminokwasu z grupą aminową kolejnego aminokwasu. *