Przełomową datą dla unormowania stosunków i mechanizmów na rynku nieruchomości był rok 1989, kiedy zapoczątkowane zostały zmiany ustrojowe, a przede wszystkim przywrócono konstytucyjną gwarancję własności. Jest ona nic tylko jednym z elementarnych praw w dziedzinie gospodarki nieruchomościami, ale podstawową instytucją w porządku prawnym. Bardzo ważnym elementem nowo tworzonych przepisów prawa było właściwe określenie pojęć podstawowych dla gospodarowania nieruchomościami. Dyskusje i opinie wypowiadane w okiesie tworzenia tego prawa wykreowały dobrze odzwierciedlające rzeczywistość definicje podstawowych pojęć, którymi są nieruchomość oraz rynek nieruchomości.
Już na początku wielkich cywilizacji próbowano dokładnie zinterpretować pojęcie nieruchomości. Pomimo upływu czasu, różnic kulturowych i geograficznych idea „nieruchomości” niewiele się zmieniła i oznacza wydzielony obszar zicini wraz z budynkami oraz innymi urządzeniami na nim wzniesionymi. Definicja nieruchomości, obowiązująca w Polsce, zawarta w kodeksie cywilnym, stanowi że >>(...) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej, stanowiące odiębny przed-miot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntami związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny ocł gruntu przedmiot własności”'. Budynki oraz ich części, czyli lokale, są meru-
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, z późn. zrn.).
13